گالری عینک نیوتن

گالری عینک نیوتن

معین نیک آیین، بابک نصیرآبادی

استان تهران

گالری عینک نیوتن

معین نیک آیین، بابک نصیرآبادی

استان تهران

ویدیو
ویدیو و انیمیشنی برای نمایش وجود ندارد
دیاگرام های طراحی
پلان و نما
مقاطع و جزییات
اطلاعات پروژه
نام پروژه :
گالری عینک نیوتن
موقعیت پروژه :
استان تهران
آدرس پروژه :
تهران، خیابان کارگر شمالی، بالاتر از خیابان فاطمی، نبش کوچه هییت
معمار مسئول :
معین نیک آیین، بابک نصیرآبادی
تیم طراحی :
بنفشه توانایی، سعید یوسفوند
گرافیک و پرزانته :
بنفشه توانایی، سعید یوسفوند
تاریخ آغاز پروژه :
1398
تاریخ پایان پروژه :
1399
مساحت زمین ( متر مربع ) :
190
مساحت زیر بنا ( متر مربع ) :
190
دسته بندی کاربری :
تجاری
تیم اجرایی :
الهه حسینی، کیاوش قریشی
كارفرما :
تورج پور اسکندریان، طاهر پوراسکندریان
عکاسی پروژه :
استودیو دید
توضیحات فارسی

این پروژه، طراحی داخلی همراه با تغییر در کاربری بنایی است با قدمت ۴۰ ساله که به عنوان بانک فعالیت می‌نمود. درخواست کارفرما طراحی یک فروشگاه عینک بود. پس از مشاهدات وضعیت موجود، بررسی پتانسیل‌های تاریخچه‌ی فعالیت بنا و امکان‌ بازتولید معاصر آن، تغییر در برنامه‌ی پیشنهادی کارفرما و تبدیل آن به فضایی به مثابه یک گالری، مورد توجه قرار گرفت.

با توجه به مسئله‌ی مطرح شده؛ ارتباط فضای درون و بیرون به واسطه‌ی یکپارچگی و آمیختگی فضای معماری با شهر، ایجاد کنش اجتماعی و کیفیات فضایی جدید، به عنوان اهداف اصلی پروژه تعریف شدند. از طرفی موقعیت پروژه و نزدیکی آن به پارک لاله و موزه‌ی فرش، پتانسیل های اجتماعی فزاینده ‌ای را جهت ایجاد فضای رویداد و تعاملات اجتماعی برای تیم طراحی فراهم می‌نمود.

به همین منظور؛ با جدا کردن صفحه‌های دو بعدی متداول دکور که همواره به جداره‌ها تکیه داشتند، جداره‌های پروژه را رو به شهر باز کردیم. با تعریف دکور به عنوان یک فضای سه بعدی در مرکز پروژه و ایجاد فضای بینابینی میان توده‌ و بدنه؛ تلاشی کردیم در جهت نفوذ‌پذیری و گسترش محور‌های ارتباطی شهر به درون بنا و از بین بردن مرز میان شهر و معماری.

“دیمین هرست ۱” هنرمند مفهومی؛ در پروژه‌ی “امکان ‌پذیری فیزیکی مرگ” به واسطه تعلیق ابژه درون فضا، با عینیت بخشیدن به استعاره‌های بصری، مفهوم مرگ را به عنوان امری طبیعی تداعی کرده است. بر اساس قوانین طبیعت، مرگ هر پدیده موجب زایش پدیده‌ای دیگر می‌شود زیرا ماده هیچ‌گاه از بین ‌نمی‌رود. با توجه به این مفهوم و همچنین در جهت نقد اشغال زمین توسط عناصر دکوراتیو، این توده‌ی فضامند به صورت معلق در میان بنا خود را به نمایش درآورد. ساختار شبکه‌ای توده و ایجاد شکاف‌هایی درون آن به منظور بازتعریف معاصری از مرز میان لایه‌های فضایی و همچنین ایجاد کیفیات فضایی متنوع شکل گرفت.

از سوی دیگر، سطوح آینه‌ای مقاطع، امکان زایش و تکثیر خود به خودی فضا در بی‌نهایت و ایجاد تجربیات بصری متفاوتی را برای مخاطب فراهم می‌نماید. این پروژه با ارجاع به تعریف هرست، سعی بر نگرشی دیگر به مفهوم مرگ و زایش داشته است. با تبدیل ابژه‌ی معلق به یک ساختار فضایی درون فضای دیگر؛ علاوه بر ایجاد چیدمانی فضایی برای فروشگاه؛ تفکری بر معنا‌شناسی نظام جهان ماده و محسوسات نیز می‌باشد.

English Description

This project is an interior design with a change in the use of a 40-year-old building that was working as a bank. The client’s request was designing an eyeglasses store. After observing the current situation, the potentials of the building’s history and the possibility of its contemporary reproduction, changing the client’s proposed plan and turning it into a space as a gallery, were considered.

According to the issue raised above, the relationship between indoor and outdoor space was defined as the main goals of the project due to the unity and integration of architectural space with the city, creating social action and new spatial qualities, On the other hand, the location of the project and its proximity to Laleh Park and the Carpet Museum, provided increasing social potential to create an event space and social interactions for the design team. For this purpose, by detaching the usual two-dimensional decor panels that always attached to the faces, we opened the project’s facing to the city. By defining the decor as a three-dimensional space in the center of the project and creating an in-between space among the mass and the body, we tried to penetrate and expand the communication axes of the city into the building and eliminate the border between the city and architecture.

“Damien Hirst 1“, a conceptual artist in a project of “The Physical Impossibility of Death in the Mind of the Living Person by suspending the object in space, tries to define the concept of death as a natural matter. According to the principal of nature, the end of any phenomenon gives birth to another phenomenon, as matter never disappears.

Due to this concept and also in order to criticize the occupation of the land by decorative elements, this spacious mass showed itself suspended in the middle of the building. The structure of mass networks and the creation of gaps within it were formed in order to redefine the contemporary boundary between spatial layers as well as to create diverse spatial qualities. On the other hand, the mirror surfaces of the sections reproduce and propagate the space to infinity and create different visual experiences for audience. By referring to Hirst’s definition, this project has tried to take a different approach to the concept of death and birth. By transforming a suspended object into a spatial structure within another space, in addition to creating a new layout for the store, we try to reference to this concept as well.

1- Damien Steven Hirst (born 7 June 1965) is an English artist, entrepreneur, and art collector.

نظرات پست

یک دیدگاه بنویسید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد

” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “