امروزه در طراحی معماری و دکوراسیون داخلی، برندسازی فضایی (Spatial Branding) به‌عنوان رویکردی مطرح است که به کمک آن فضای ساخته‌شده می‌تواند حامل هویت و پیام یک برند باشد. یکی از مهم‌ترین عناصر در این زمینه رنگ است. رنگ‌ها نه تنها جنبه زیبایی‌شناختی دارند، بلکه در سطح روانشناختی و ادراکی پیام‌های نیرومندی منتقل می‌کنند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد افراد در اولین برخورد با یک فضا طی حدود ۹۰ ثانیه قضاوتی ناخودآگاه انجام می‌دهند که بین ۶۲٪ تا ۹۰٪ آن بر پایه رنگ محیط است. این آمار تاکید می‌کند که رنگ چگونه می‌تواند به‌عنوان اولین زبان بصری یک فضا عمل کند و تأثیری ماندگار بر ذهن مخاطب بگذارد. در این مقاله با لحنی تخصصی و دقیق، به بررسی نقش رنگ در فضاهای معماری مختلف – از محیط‌های اداری و تجاری گرفته تا فضاهای فرهنگی، خدماتی، آموزشی و غیره – به‌عنوان ابزاری برای ایجاد یا تقویت برند می‌پردازیم. مباحثی چون روانشناسی رنگ، رنگ به‌عنوان محرک حافظه بصری برند، تأثیر رنگ در تجربه فضا و طراحی هویت برند در معماری مورد بررسی قرار خواهند گرفت. همچنین برای تبیین بهتر مفاهیم، نمونه‌های مطالعات موردی از پروژه‌های مطرح بین‌المللی (نظیر فروشگاه‌های اپل، موزه‌های معاصر، فروشگاه‌های خرده‌فروشی بزرگ، دفاتر مرکزی شرکت‌های جهانی و جز آن) ارائه می‌شود. هدف آن است که روشن شود چگونه انتخاب آگاهانه رنگ‌ها می‌تواند فضای معماری را به یک رسانه قدرتمند برای بیان و تقویت هویت برند تبدیل کند.
روانشناسی رنگ و ادراک برند در فضا
رنگ‌ها دارای معانی و واکنش‌های روانشناختی عمیقی هستند که به صورت ناخودآگاه بر احساسات و ادراک افراد تأثیر می‌گذارند. در طراحی فضاهای برند محور، بهره‌گیری از روانشناسی رنگ یک ضرورت است. هر رنگ می‌تواند القاکننده احساسی خاص و حامل تداعیات فرهنگی معینی باشد. به‌طور مثال، آبی معمولاً حس اعتماد و اطمینان را القا می‌کند در حالی که قرمز هیجان و فوریت را به ذهن متبادر می‌سازد. این ویژگی‌ها موجب شده تا طراحان با توجه به ماهیت برند و مخاطبان هدف، پالت رنگی فضای معماری را هوشمندانه انتخاب کنند. برای نمونه، در محیط‌های درمانی یا مالی که نیاز به حس آرامش و اعتماد است اغلب از تونالیته‌های سرد مانند آبی و سبز بهره می‌گیرند، در حالی که در صنایع پویاتر نظیر فناوری یا فروش، رنگ‌های گرم و انرژی‌بخش مانند قرمز و نارنجی کاربرد دارند. همچنین رعایت معانی فرهنگی رنگ‌ها نیز مهم است؛ مثلاً رنگ سفید در فرهنگ غربی نماد پاکی است اما در برخی فرهنگ‌های شرقی به مفهوم سوگواری به‌کار می‌رود.
تأثیر روانی رنگ در فضا فراتر از ایجاد حال‌و‌هواست و می‌تواند به تغییر رفتار کاربران نیز منجر شود. یک مطالعه در نشریه روانشناسی محیطی (2023) نشان داده است که به‌کارگیری استراتژیک رنگ‌ها در محیط کار می‌تواند بهره‌وری کارکنان را تا ۲۵٪ افزایش دهد؛ این امر تأییدی بر قدرت رنگ در بهبود تمرکز، کاهش استرس یا افزایش نشاط در فضاهای کاری است. حتی در تجربه خرده‌فروشی، رنگ به شکل مستقیم بر تمایل به خرید اثر می‌گذارد. محیط‌های با رنگ‌بندی گرم (قرمز، زرد، نارنجی) احساس گرسنگی یا هیجان را تحریک کرده و مشتری را به تصمیم‌گیری سریع‌تر تشویق می‌کنند؛ این تکنیکی است که سال‌ها توسط رستوران‌های فست‌فود به‌کار رفته است (ترکیب رنگ قرمز و زرد در برند مک‌دونالد نمونه‌ای کلاسیک است که اشتها را تحریک کرده و حس دسترسی ارزان و فوری به غذا را القا می‌کند). در نقطه مقابل، رنگ‌های سردتر یا خنثی می‌توانند فضا را آرام‌تر جلوه داده و مشتری را به ماندن طولانی‌تر و گشت‌وگذار تشویق کنند؛ راهبردی که در فروشگاه‌های لوکس یا فضاهای خدماتی سطح‌بالا برای افزایش تعامل و وفاداری مشتری به‌کار می‌رود.
رنگ به‌عنوان محرک حافظه بصری و هویت برند
یکی از نقش‌های اساسی رنگ در برندسازی فضایی، تقویت حافظه بصری و شناخت برند است. تحقیقات بازاریابی نشان داده‌اند که استفاده از رنگ‌های متمایز و هماهنگ با هویت برند می‌تواند میزان تشخیص و به خاطر سپردن برند را به‌شکل چشمگیری افزایش دهد. بر اساس یک مطالعه کلاسیک در دانشگاه لویولا، رنگ می‌تواند بازشناسی یک برند را تا حدود ۸۰٪ افزایش دهد. این بدین معناست که وقتی رنگ سازمانی یا برند به‌طور مستمر در همه اجزای یک فضا (از لوگو و تابلوها گرفته تا دیوارها، مبلمان و جزئیات دکوراسیون) حضور داشته باشد، مغز مخاطب یک برچسب بصری برای آن برند ایجاد می‌کند که ماندگاری بالایی در حافظه دارد. رنگ به‌نوعی مانند میان‌بری به ذهن عمل می‌کند که تداعی‌گر تمام تجربه‌ها و شناخت‌های پیشین فرد از آن برند است. بنابراین، حضور مستمر یک رنگ شاخص در فضا می‌تواند به مثابه محرکی برای حافظه عمل کند و حتی پس از ترک آن فضا نیز با دیدن آن رنگ (مثلاً در تبلیغات یا محیط شهر) تصویری از برند در ذهن مخاطب تداعی شود.
برای دستیابی به این اثر، یکپارچگی در پالت رنگی ضروری است. تمام نقاط تماس بصری با مخاطب باید تا حد امکان از رنگ‌ها و ترکیب‌بندی‌های ثابتی پیروی کنند. این اصل در طراحی محیطی فروشگاه‌های خرده‌فروشی موفق به‌خوبی دیده می‌شود؛ پژوهشی در زمینه طراحی فروشگاهی نشان می‌دهد که تزریق مستمر رنگ‌های مشخص برند در فضا – اعم از فضای داخلی فروشگاه، بسته‌بندی محصولات و مواد گرافیکی – پلی از شناسایی بصری ایجاد می‌کند که هویت متمایز برند را در ذهن مصرف‌کننده حک می‌کند. استارباکس یک نمونه بارز در این زمینه است: استفاده‌ی مداوم از رنگ سبز مخصوص لوگوی این شرکت در طراحی داخلی شعب، همراه با به‌کارگیری متریال‌های طبیعی مانند چوب و بافت‌های آشنا، فضایی آشنا و قابل‌شناسایی برای مشتریان پدید آورده است. در نتیجه، مشتری با ورود به هر شعبه‌ای در هر نقطه جهان، بلافاصله از طریق رنگ و حال‌و‌هوای فضا متوجه می‌شود که در یک کافه استارباکس قرار دارد. این تداوم بصری موجب تقویت وفاداری و اتصال احساسی به برند می‌شود. به بیان دیگر، رنگ به یک زبان مشترک بین اجزای مختلف برند (محصول، فضا، تبلیغات) بدل شده و هویت برند را در مقیاس فضایی مجسم می‌سازد.
تأثیر رنگ در تجربه فضا و رفتار کاربران
رنگ علاوه بر تقویت هویت و حافظه برند، نقش بسیار مهمی در شکل‌دهی تجربه فضایی و هدایت رفتار کاربران در محیط دارد. هنگامی که رنگ به‌صورت هدفمند در طراحی فضا به‌کار گرفته می‌شود، می‌تواند مانند یک راوی بی‌صدا، داستانی را در فضا تعریف کند و مسیر حرکت و احساسات افراد را هدایت نماید. یکی از راهبردهای متداول، بخش‌بندی فضا بر اساس رنگ است؛ به این معنا که قسمت‌های مختلف یک بنا یا فضای داخلی با رنگ‌های متمایز مشخص شوند تا کاربر به‌طور ناخودآگاه درک کند هر بخش کاربری یا حال‌و‌هوای متفاوتی دارد. برای مثال، در یک فروشگاه بزرگ ممکن است ورودی با رنگ‌های گرم و جذاب طراحی شود تا خوشامدگو و دعوت‌کننده باشد، در حالی که بخش‌های داخلی‌تر با رنگ‌های ملایم‌تر، حس آرامش و تأمل را برانگیزند و مشتری را به گشت آهسته‌تر ترغیب کنند. همین‌طور استفاده از رنگ‌های تند و متضاد برای برجسته‌کردن بخش‌های ویژه (مانند منطقه‌ی تخفیفات یا محصولات جدید) باعث جلب توجه بیشتر به آن نقاط می‌شود. این تکنیک‌ها نشان‌دهنده آن است که رنگ می‌تواند همانند یک ابزار راه‌یابی عمل کند و مسیر تجربه کاربر در فضا را ساماندهی نماید.
در فضاهای پیچیده‌تر مانند موزه‌ها یا مراکز فرهنگی، رنگ حتی می‌تواند به کدگذاری اطلاعاتی منجر شود؛ مثلاً هر گالری یا بخش نمایشگاه با رنگی خاص مشخص شود تا بازدیدکنندگان به‌راحتی مسیر خود را بیابند و در عین حال هر رنگ منعکس‌کننده تم یا دوره‌ای خاص از آثار هنری باشد. در محیط‌های اداری، رنگ می‌تواند بازگوکننده فرهنگ سازمانی و مشوق رفتارهای مطلوب باشد. برای نمونه، شرکت‌های فناوری خلاق با فضای کاری باز و مشارکتی اغلب از رنگ‌های زنده و متنوع در بخش‌های مختلف دفتر استفاده می‌کنند تا حس پویایی و نوآوری را تقویت کنند (دفاتر شرکت گوگل به خاطر استفاده جسورانه از رنگ‌های شاد و المان‌های بازیگوشانه مشهورند که بازتابی از فرهنگ خلاق این برند است). این فضاهای رنگارنگ به افزایش تعامل، ایده‌پردازی و شور و نشاط کارکنان کمک می‌کند. در مقابل، شرکت‌های مشاوره‌ی حرفه‌ای یا نهادهای مالی ممکن است از پالت‌های محدودتر و خنثی بهره بگیرند تا حس جدیت، تمرکز و نظم را القا کنند. نکته مهم آن است که انتخاب رنگ‌ها باید با ارزش‌ها و پیام اصلی برند هم‌سو باشد؛ در غیر این صورت، نوعی ناهماهنگی میان تصور برند و احساس فضای فیزیکی ایجاد می‌شود که می‌تواند به تجربه‌ای سردرگم‌کننده برای مخاطب بینجامد.
از منظر علمی، پیوند دادن المان‌های هویتی برند (نظیر رنگ، نشان‌واره و حتی فونت‌های سازمانی) با پیکره فضا، پلی میان هویت ذهنی و تجسم فیزیکی برند ایجاد می‌کند. چنین فضایی به نوعی داستان‌سرایی می‌کند که «لسان برند» را به زبان معماری ترجمه کرده و در سطح تجربه دیداری و حتی بدنانی (جسمانی) انتقال می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد طراحی محیطی هم‌راستا با هویت برند قادر است واکنش‌های رفتاری مخاطبان را تحت‌تأثیر قرار دهد – برای مثال، طول مدت اقامت مشتری در یک فروشگاه یا کافی‌شاپ را افزایش دهد، تمایل به خریدهای ناگهانی را بیشتر کند و یا یک دلبستگی عاطفی به برند در دل افراد ایجاد نماید. همه این‌ها در گرو آن است که طراحی رنگ و به طور کل فضا به صورت احساسی (Emotionally engaging) انجام شود تا بتواند فراتر از عملکرد صرف، با مخاطب ارتباط برقرار کند. بنابراین رنگ در فضا فقط یک تصمیم زیبایی‌شناختی نیست، بلکه ابزاری عملکردی و راهبردی است که همزمان بر احساس و رفتار بهره‌برداران فضا اثر می‌گذارد و بدین ترتیب ارزشی افزوده بر تجربه برند می‌افزاید.
طراحی هویت برند در معماری با تأکید بر رنگ
برای آن‌که یک فضا تجلی کاملی از یک برند باشد، معماران و طراحان داخلی باید رویکردی جامع‌نگر در پیش بگیرند که در آن رنگ به‌عنوان یکی از مولفه‌های اصلی طراحی هویت برند در نظر گرفته شود. هماهنگی میان طرح گرافیکی برند و طراحی معماری اولین گام در این مسیر است. به بیان دیگر، باید میان عناصر هویت بصری برند (از جمله لوگو، رنگ‌ها، تایپوگرافی) و عناصر کالبدی فضا یک پل ارتباطی برقرار شود تا مخاطب به محض ورود به فضا، زبان طراحی برند را احساس کند. رنگ دیوارها، سقف، کف‌پوش و مبلمان اگر در پالت رنگی برند تعریف شده باشند، تأثیری ناخودآگاه اما عمیق بر احساس تعلق فرد به آن محیط خواهند گذاشت.
یکی از روش‌های مؤثر در طراحی دفاتر اداری و شعب شرکت‌ها، استفاده از رنگ‌های لوگو و هویت سازمانی در فضای داخلی است. طبق توصیه متخصصان، بهتر است رنگ‌های کلیدی برند در فضاهای کاری نیز حضور داشته باشند تا میان محیط کار، محصولات و سایر ارتباطات برند یکپارچگی به وجود آید. برای مثال، شرکت کوکا‌کولا در دفاتر مرکزی خود از رنگ قرمز نمادینش در بخش‌های مختلف (از مبلمان تا عناصر گرافیکی روی دیوار) بهره می‌گیرد تا همیشه یادآور برند برای کارکنان و بازدیدکنندگان باشد. این امر علاوه بر تقویت هویت بصری، باعث افزایش شور و اشتیاق و تعلق‌خاطر کارکنان نسبت به شرکت نیز می‌شود. نتایج یک نظرسنجی بین‌المللی نشان داده که ۸۵٪ از کارکنان احساس می‌کنند در محیط‌های کاری که منعکس‌کننده برند شرکت‌شان است مشارکت و انگیزه بیشتری دارند؛ بنابراین طراحی فضای اداری بر مبنای هویت برند می‌تواند تأثیر مستقیمی بر فرهنگ سازمانی و روحیه نیروهای انسانی داشته باشد.
در طراحی فروشگاه‌های فیزیکی نیز رنگ نقشی حیاتی در طراحی هویت برند در مقیاس معماری ایفا می‌کند. یک فروشگاه زمانی واقعاً برند‌سازی‌شده تلقی می‌شود که مشتری با قدم گذاشتن در آن، همان حسی را داشته باشد که از محصولات یا تبلیغات آن برند می‌گیرد. برای دستیابی به این هدف، طراحان فروشگاه باید از رنگ‌ها، متریال‌ها و نورپردازی متناسب با شخصیت برند بهره بگیرند. به‌عنوان نمونه، فروشگاه‌های اپل با طراحی مینیمال، رنگ‌های خنثی (سفید و خاکستری)، سطوح شیشه‌ای شفاف و میزهای چوبی روشن، دقیقاً همان پیام سادگی، شفافیت و مدرن بودن را منتقل می‌کنند که در محصولات و سایر جلوه‌های برند اپل نیز دیده می‌شود. این هماهنگی بین محصول و فضا، تجربه‌ای یکدست برای مشتری می‌آفریند؛ گویی فروشگاه امتداد فیزیکی همان فلسفه طراحی محصول است. در مقابل، برندهایی که بر پویایی و تنوع تأکید دارند (مثل برخی فروشگاه‌های پوشاک جوانان) ممکن است از طیف رنگی گسترده‌تر و الگوهای رنگی جسورانه در دکور فروشگاه استفاده کنند تا حس سرگرمی و خلاقیت را القا نمایند. نکته کلیدی این است که رنگ باید در خدمت روایت برند باشد. طراح موفق کسی است که بتواند روح برند را به زبان رنگ و فرم ترجمه کند و فضایی بسازد که مشتری در آن نه تنها کالا یا خدمات، بلکه داستان و ارزش‌های آن برند را دریافت کند.
نمونه‌های شاخص برندسازی رنگی در فضا
برای ملموس‌تر شدن مفاهیم مطرح‌شده، در این بخش به چند نمونه برجسته از پروژه‌های بین‌المللی اشاره می‌کنیم که در آن‌ها رنگ به طور مؤثر به‌عنوان ابزار برندسازی فضایی به‌کار گرفته شده است:
نمایی از فروشگاه اپل (Apple Store) در شهر بانکوک. طراحی داخلی فروشگاه‌های اپل عموماً با رنگ‌های خنثی (سفید، خاکستری)، متریال‌های طبیعی نظیر چوب روشن و شفافیت بالای فضا (به لطف جداره‌های شیشه‌ای بزرگ) شناخته می‌شود. این پالت مینیمال و روشن، تجربه‌ای آرام، مدرن و کاربر-محور برای مشتری فراهم می‌آورد که منطبق بر فلسفه برند اپل است. در فروشگاه‌های اپل هر عنصر طراحی‌شده، از میزهای ساده گرفته تا نورپردازی یکنواخت، همگی به گونه‌ای هماهنگ شده‌اند که تأکید را بر محصولات قرار داده و حواس‌پرتی‌های بصری را به حداقل برسانند. این رویکرد طراحی که نخستین بار توسط استیو جابز به عنوان بخشی از راهبرد «ساده‌گرایی» اپل مطرح شد، امروزه به امضای خاص فضاهای خرده‌فروشی اپل بدل شده و تصویری ماندگار از برند اپل در ذهن بازدیدکنندگان ایجاد می‌کند.
فروشگاه‌های اپل: فروشگاه‌های خرده‌فروشی شرکت Apple نمونه‌ای شاخص از برندسازی فضایی از طریق رنگ و طراحی مینیمال هستند. در این فروشگاه‌ها رنگ سفید و خاکستری غالب است و در ترکیب با نور طبیعی فراوان و سطوح شیشه‌ای، فضایی روشن و باز پدید می‌آورد. این تم خنثی و خلوت، دقیقاً منعکس‌کننده زیبایی‌شناسی محصولات اپل و شعار معروف این شرکت یعنی “سادگی” است. نتیجه آن‌که محیط فروشگاه حس اعتماد، کیفیت و تمرکز بر کاربر را القا می‌کند. در واقع اپل با حذف هرگونه رنگ و تزئین اضافی، برند خود را به‌عنوان نمادی از سادگی و کارایی تثبیت کرده است؛ به طوری که حتی کسانی که قبلاً وارد فروشگاه اپل نشده باشند نیز با دیدن فضای سفید و چیدمان مرتب، به یاد برند اپل می‌افتند. این هماهنگی میان طراحی صنعتی محصولات و طراحی فروشگاهی باعث شده تجربه مشتری در فضای فروشگاه بخشی از تجربه کلی برند اپل باشد.
مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو، پاریس: مرکز پمپیدو یک نمونه برجسته در معماری فرهنگی است که نشان می‌دهد چگونه رنگ می‌تواند خود جزئی از هویت فضایی یک بنا گردد. معماران این بنا (رنزو پیانو و ریچارد راجرز) در طراحی انقلابی خود تمام تأسیسات مکانیکی و سازه‌ای ساختمان را به نمای بیرونی آورده و آن‌ها را با یک سیستم کدگذاری رنگی شاخص کرده‌اند. به این ترتیب چهار رنگ اصلی – آبی، سبز، زرد و قرمز – به ارگان‌های حیاتی این ساختمان تبدیل شده‌اند که هرکدام نشان‌دهنده یک عملکرد هستند (آبی برای سیستم هوارسانی، سبز برای مدارهای آب، زرد برای برق و قرمز برای مسیرهای حرکتی مانند پله‌برقی). این کدگذاری رنگی علاوه بر عملکردگرایی، به امضای بصری مرکز پمپیدو بدل گشته است. وقتی از بیرون به بنا نگاه می‌کنیم، توده شفاف و صنعتی بنا همچون موجودی زنده می‌نماید که رگ‌های رنگینش در نما تپش زندگی را القا می‌کنند. این رویکرد جسورانه در به‌کارگیری رنگ در معماری، مرکز پمپیدو را به یکی از نمادهای معمارانه پاریس تبدیل کرده که بلافاصله توسط عموم قابل‌شناسایی است. در واقع رنگ‌ها در این بنا نه تنها وظیفه اطلاع‌رسانی عملکردی دارند، بلکه حامل هویت پیشرو و مدرن این مرکز فرهنگی نیز هستند و تصویر برندینگی از نوآوری در معماری و هنر معاصر را به ذهن متبادر می‌کنند.
نمای نزدیک از بخش‌هایی از نمای بیرونی مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس. در این تصویر لوله‌ها و عناصر سازه‌ای آشکار بنا دیده می‌شوند که هر یک با رنگی متمایز نشان‌گذاری شده‌اند: رنگ آبی برای کانال‌های هوا (تهویه مطبوع)، سبز برای لوله‌های آب‌رسانی، زرد برای کابل‌ها و تجهیزات الکتریکی و قرمز برای مسیرهای حرکتی (نظیر پله‌برقی‌ها). این سیستم کدگذاری رنگی که معماران بنا ابداع کرده‌اند، ضمن آن‌که عملکرد داخلی ساختمان را آشکار می‌سازد، به مرور زمان به هویت بصری منحصر‌به‌فرد این بنا و برند فرهنگی آن تبدیل شده است. مرکز پمپیدو به واسطه همین نما و رنگ‌های زنده‌اش در میان بافت تاریخی پاریس می‌درخشد و پیامی از شفافیت، نوگرایی و دسترسی آزاد به هنر و فرهنگ را به شهروندان و بازدیدکنندگان منتقل می‌کند.
فروشگاه‌های زنجیره‌ای و خرده‌فروشی‌ها: بسیاری از برندهای خرده‌فروشی بزرگ از رنگ به صورت راهبردی برای ایجاد فضای تجربی مخصوص به خود بهره می‌گیرند. برای مثال، برند مک‌دونالد سال‌هاست که با ترکیب رنگ‌های قرمز و زرد در فضای داخلی رستوران‌هایش توانسته حس اشتها و سرعت را در مشتریان برانگیزد. این رنگ‌ها که تداعی‌گر غذاهای خوشمزه و سرویس سریع هستند، بخشی از هویت این فست‌فود شده‌اند و به محض ورود، ذهن مشتری را برای سفارش و صرف غذا آماده می‌کنند. در دهه‌های اخیر البته مک‌دونالد و بسیاری دیگر از رستوران‌های زنجیره‌ای برای ایجاد حس فضای مدرن‌تر و آرام‌تر در طراحی داخلی خود تجدیدنظر کرده و از پالت‌های ملایم‌تر (خاکستری، کرم، سبز زیتونی و …) در کنار قرمز کلاسیک بهره می‌گیرند، اما همچنان رگه‌هایی از آن رنگ‌های برندینگی اولیه در لوگو و بخش‌هایی از دکور دیده می‌شود که هویت بصری برند را حفظ می‌کند. در سوی دیگر طیف، استارباکس را داریم که با طیف رنگ‌های سبز تیره و قهوه‌ای (القاکننده فضای گرم و ارگانیک) طراحی داخلی کافی‌شاپ‌های خود را انجام می‌دهد. سبز استارباکس که در لوگوی آن نیز دیده می‌شود، در ترکیب با بافت چوب، نور ملایم و عطر قهوه، تجربه‌ای صمیمی و خاطره‌انگیز برای مشتری می‌سازد و برند را به‌خوبی در ذهن او حک می‌کند.
دفاتر مرکزی شرکت‌ها (Corporate Headquarters): شرکت‌های بین‌المللی برای بازتاب فرهنگ سازمانی و ارزش‌های برند خود در محیط‌های اداری‌شان سرمایه‌گذاری زیادی روی طراحی و به‌ویژه رنگ می‌کنند. به عنوان نمونه، گوگل در دفاتر متعددش در سراسر جهان از رنگ‌های متنوع، شاد و زنده (برگرفته از رنگ‌های لوگوی گوگل) استفاده می‌کند و فضاهایی غیررسمی و خلاقانه پدید آورده است. اتاق‌های بازی با مبلمان رنگارنگ، فضاهای استراحت با دیوارهای گرافیکی پررنگ و حتی سرسره‌ها یا المان‌های تفریحی، همگی با فلسفه کاری گوگل (تشویق به خلاقیت، تعامل و تفکر خارج از عرف) همخوانی دارند. این طراحی که گاه از آن با عنوان “Google Effect” یاد می‌شود، نشان می‌دهد چگونه تزریق رنگ و سرگرمی به فضای کار می‌تواند بهره‌وری و رضایت کارکنان را افزایش دهد و در عین حال تصویری جذاب از برند در ذهن بازدیدکنندگان بیرونی بسازد. به‌طور مشابه، دفتر مرکزی شرکت‌های فناوری دیگر نظیر فیسبوک یا مایکروسافت نیز ترکیبی از رنگ‌های سازمانی خود را در طراحی فضا لحاظ کرده‌اند (مثلاً استفاده از آبی فیسبوک در قسمت‌هایی از مبلمان و دیوارها، یا به‌کارگیری چهار رنگ اصلی مایکروسافت در آثار هنری و فضاهای عمومی ساختمان‌ها) تا دفتر کار به نمایشگاهی از هویت برند بدل شود و هر لحظه به کارکنان و مهمانان یادآور شود که در فضای متعلق به چه برندی قرار دارند.
این نمونه‌های موردی به‌خوبی گواه آن است که صرف‌نظر از نوع کاربری فضا – فروشگاه، موزه، رستوران یا دفتر اداری – رنگ می‌تواند نقشی کلیدی در تمایز بخشیدن به محیط و تقویت هویت آن ایفا کند. وجه مشترک تمامی این پروژه‌ها، درک عمیق طراحان از روح برند و ترجمه خلاقانه آن به زبان معماری و رنگ بوده است.
آنچه از مباحث و نمونه‌های مطرح‌شده برمی‌آید این است که رنگ به‌عنوان ابزاری قدرتمند در برندسازی فضایی، نقشی فراتر از زیبایی‌بخشی ساده به محیط دارد. رنگ‌ها قادرند در کسری از دقیقه پیام‌های احساسی و ارزشی یک برند را به مخاطب منتقل کنند، خاطره‌ای ماندگار از برند در ذهن او بسازند و حتی رفتار و الگوی استفاده او از فضا را تحت تأثیر قرار دهند. از دفاتر کاری که با رنگ‌های سازمانی به فضای الهام‌بخش هویت شرکت بدل می‌شوند تا فروشگاه‌هایی که با پالت‌های حساب‌شده خود تجربه خرید را غنی می‌کنند و موزه‌هایی که با رنگ سیمای خود را در خاطر شهر حک می‌کنند – در همه این‌ها، رنگ نقش زبان گویای فضا را ایفا می‌کند.
برای معماران و طراحان، توجه به دانش روانشناسی رنگ و معانی فرهنگی آن در مرحله طراحی، به همان اندازه مهم است که توجه به سازه و عملکرد بنا. یک انتخاب رنگی سنجیده می‌تواند پل ارتباطی میان برند و مردم بنا سازد؛ پلی که از طریق آن ارزش‌ها، داستان و شخصیت یک برند به‌شکلی ملموس و فضایی به مخاطب انتقال می‌یابد. در دنیای رقابتی امروز که هر تجربه حضوری می‌تواند به تقویت یا تضعیف یک برند بینجامد، خلق فضاهایی که هویت متمایز برند را فریاد می‌زنند یک مزیت استراتژیک محسوب می‌شود. توصیه می‌شود شرکت‌ها و نهادها در توسعه فضاهای خود، از همکاری نزدیک میان استراتژیست‌های برند و طراحان بهره ببرند تا به یک زبان مشترک طراحی دست یابند. در این زبان مشترک، رنگ به‌عنوان یکی از واژگان کلیدی، نقشی محوری در بیان مقصود خواهد داشت.
در نهایت، رنگ‌ها همواره در اطراف ما بوده‌اند، اما نگاهی که امروز به آن‌ها می‌شود متفاوت است: اکنون هر رنگ در یک فضا می‌تواند حامل معنایی از یک برند باشد. طراحی موفق آن است که این معنای نهفته را درست دریابد و به بهترین نحو در خدمت تقویت برند به‌کار گیرد. بنابراین می‌توان گفت رنگ در دست معمار و طراح، همانند ابزاری است که اگر آگاهانه به‌کار رود، می‌تواند از یک فضا سکوت‌کرده، روایتی گویای از هویت یک برند بسازد.