منو
منو
مدارک این پروژه فاقد دیاگرام های طراحی می باشد.
معمار: Santiago Calatrava
سال: 2006
مساحت: 37000 متر مربع
شهر: والنسیا
کشور: اسپانیا
عکاس: Palladium Photodesign, Alan Karchmer
توضیحات پروژه ارائهشده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)
بهگفتهٔ معماران، خانهٔ اپرای والنسیا قرار است هم یک مرکز بزرگ هنرهای نمایشی برای شهر والنسیا باشد و هم یک نشانهٔ شهری پویا که به یکپارچهسازی و فعالسازی محدودهای که در آن قرار گرفته کمک کند. اجزای اصلی طرح شامل یک تالار اصلی با ظرفیت هزار و هفتصد و شش نفر است که برای اجرای اپرا، کنسرت و باله مناسب است؛ یک تالار موسیقی مجلسی با سیصد و هشتاد صندلی برای اجراهای گروهی، نمایشهای نمایشی و سایر رویدادها مانند سخنرانیها و نشستها؛ و یک تالار چندمنظوره با ظرفیت حداکثر هزار و پانصد و بیست نفر که به سامانههای پیشرفتهٔ نمایش تصویر مجهز است و امکان مشاهدهٔ اجراها روی پردههای ویژه را فراهم میکند. در کنار ساختمان اصلی، یک تالار چهارصد نفره برای تئاتر و رقص تجربی قرار دارد که دارای فضای گالری برای نمایش هنرهای زیبا و هنرهای کاربردی است.
خانهٔ اپرای والنسیا بهعنوان آخرین عنصر در مجموعهٔ شهر هنر و علوم طراحی شده است؛ مجموعهای که توسط سانتیاگو کالاتراوا در زمینی به وسعت هشتاد و شش جریب در امتداد بستر خشکشدهٔ رودخانهٔ توریا ساخته شده است. این مجموعه در میانهٔ راه میان بخش تاریخی شهر و ناحیهٔ ساحلی نازارت قرار دارد و هدف دولت محلی والنسیا از ایجاد آن، شکلدادن به تمرکزی تازه در ناحیهای نامنسجم و کمتوسعهیافته و ایجاد پیوند میان مرکز شهر و دریاست. خانهٔ اپرا یکی از سه ساختمانی است که توالی خطی و هماهنگی را پدید میآورند: از خانهٔ اپرا در غرب، تا سینمای کروی و تالار نمایش آسماننما (هِمیسفریک)، و سپس موزهٔ علوم پرینسیپه فلیپه در شرق. سازهٔ دیگری به نام لامبراکل نیز یک گذرگاه و پارکینگ است که در دل یک رواق باز ساخته شده و بازآفرینی معاصر «باغ زمستانی» بهشمار میرود. این سازهها بهوسیلهٔ باغهای گسترده و پهنههای آب به هم پیوستهاند.
برای تأکید بر اهمیت مدنی این بنا، کالاتراوا ساختمان را همچون یک مجسمهٔ یادمانی طراحی کرده است. از نظر شکل، بنا از مجموعهای حجمهای بهظاهر نامنظم تشکیل شده که با قرار گرفتن در میان دو پوستهٔ بتنی متقارن و بُرشخورده، یکپارچه شدهاند. این فرمها با یک پوشش فولادی گسترده تاجگذاری شدهاند که از میدان ورودی بهشکل محوری امتداد یافته و بر فراز مرتفعترین خطوط منحنی پوستهٔ بنا کشیده شده است. این ساختار، هویت ساختمان را تعریف کرده و اثر نمادین و پویای آن را در چشمانداز شهری تقویت میکند، درحالیکه از تراسها و فضاهای زیرین نیز محافظت میکند.
حجمهای مختلف بنا میان سکوهای افقی پیادهراه قرار گرفتهاند که از سازه بیرون زدهاند. هستهٔ مرکزی شامل تالار اصلی کاملاً مجهز به سامانهٔ تهویه است که درون پوستهای آکوستیکی و شکلدادهشده قرار دارد. در همین هسته، ماژول دکور و سازوکارهای بالابر صحنه جای گرفتهاند؛ جایی که مساحت صحنه برابر پنج هزار و صد و شصت و شش فوت مربع است. در فضاهای اجرای باز، سقف و دیوارهای تعریفکننده نقش آکوستیکی دارند و یک فضای تمرین شیشهای و عایقشده نیز بر فراز تالار موسیقی مجلسی تعبیه شده است.
پوستهٔ پیرامونی ساختمان امکان حرکت آزاد بیرونی را برای رسیدن به تالارهای مختلف، تراسهای باغ، کافهتریاها و رستوران ایجاد میکند. این فضاها با بالکنهای پیادهراه، پلکانها و آسانسورهای بیرونی به هم متصل هستند و چشماندازهایی زیبا از شهر و باغها ارائه میدهند. چون تنها هنگام ورود به داخل تالارها نیاز به بلیت وجود دارد، مردم میتوانند آزادانه در سراسر بنا گردش کنند؛ به همین دلیل، خانهٔ اپرا فضایی دعوتکننده برای گردهمایی عمومی است و دسترسی مردم به موسیقی را آسانتر میکند.
کالاتراوا همچنین مجموعهای از آثار هنری دائمی را برای فضاهای اصلی ساختمان طراحی کرده است؛ از جمله دو نقاشی دیواری بزرگ و دو نقشبرجستهٔ بزرگ سرامیکی.
جهت دسترسی به پروژههای بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “