معمار: Antti Lovag

سال: 1989

شهر: کن

کشور: فرانسه

عکاس: Ken Sparkes, Sepientia, Modern Design Interior

توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

همان‌طور که از نام آن پیداست، قصر حباب‌ها، این اقامتگاه نمایانگر ایده‌های بنیادین معمار آنتی لوواگ است؛ کسی که معماری را «فرمی از بازی — خودجوش، شاد، و سرشار از شگفتی» می‌داند. این بنا که در سال ۱۹۸۹ ساخته شد، بر صخره‌ای سنگی مشرف به دریای مدیترانه قرار دارد.

این ساختمان که با نام «خانه‌ی Pierre Cardin» نیز شناخته می‌شود، با فرم‌های حباب‌گونه‌ی خود، شناخته‌شده‌ترین و شاخص‌ترین آثار آنتی لوواگ را شکل داده است. قصر حباب‌ها بارها پس‌زمینه‌ی عکس‌های ادیتوریال مد بوده و اغلب برای برگزاری مهمانی‌های جشنواره فیلم و رویدادهای باشکوه دیگر اجاره داده می‌شود.

اگرچه واکنش‌ها نسبت به این ساختمان عمدتاً بصری هستند، یکی از جنبه‌های مهم معماری در طرح‌های لوواگ، نحوه‌ی قابل سکونت بودن فضاست؛ چیزی که او «Habitology» یا «زیست‌پژوهی/سکونت‌شناسی» می‌نامید.

او می‌گوید: «چه به دلیل اقتصادی و چه به‌خاطر نبود راه‌حل‌های فنی، انسان‌ها خود را در جعبه‌هایی پر از بن‌بست‌ها و گوشه‌هایی محبوس کرده‌اند که حرکت ما را محدود کرده و هارمونی ما را برهم می‌زنند.» این جمله، علت علاقه‌ی لوواگ به اتاق‌های کروی و شبه‌کروی پیچیده‌ای را توضیح می‌دهد که قصر حباب‌ها را شکل می‌دهند. از نظر لوواگ، خط راست «نوعی تجاوز علیه طبیعت» است — طبیعت انسانی، به‌طور مشخص.

لوواگ معتقد است حرکت دست‌ها و پاهای ما در فضا، مسیر دایره‌ای ترسیم می‌کند؛ مشابه میدان دید دایره‌وار ما.

او می‌گوید: «همزیستی، پدیده‌ای دایره‌ای است. دایره، شیوه‌ی جریان زندگی انسان را ساختار می‌دهد.» او این ایده را در طول حرفه‌اش دنبال کرد و نمونه‌ها و سازه‌های تجربی ساخت که بازتابی از نظریات او درباره‌ی بدن انسان و اشغال فضا بودند.

فرم‌های کروی، هنگام تلاقی با یکدیگر، فضاهای داخلی حسی و اغواگر خلق می‌کنند؛ فضاهایی که شاید برای چشمِ معمار ناآشنا باشند اما بی‌تردید زیبا هستند. جایگذاری پنجره‌ها معمولاً توسط کارفرمایان لوواگ در محل انتخاب می‌شود؛ بدون آنکه پیش از آن، او نظر خاصی درباره‌ی موقعیت آن‌ها داشته باشد.

یکی از دلایل حضور پررنگ دایره در معماری او این است که «دایره ساده‌ترین ساختار است؛ تنها یک بُعد دارد: شعاع.» این مفهوم به‌طور طبیعی به کره تبدیل می‌شود؛ یعنی سبُک‌ترین، قوی‌ترین، و به‌صرفه‌ترین فرم حجمی.

بلوک ساختمانی کرویِ رادیکال لوواگ، در تضاد کامل با قوانین شناخته‌شده‌ی معماری و نظام متعارف سازه‌های راست‌گوشه است.

با وجود اینکه آثار او مورد تحسین بسیاری قرار گرفته، لوواگ فهرست بلندبالایی از کارفرمایان ندارد. شاید دلیل آن، سه اصل مشهور او باشد: «نمی‌دانم بنا قرار است چه شکلی شود، نمی‌دانم چه زمانی تمام خواهد شد، و نمی‌دانم چقدر هزینه خواهد داشت.»

تمام کره‌ها از مش و میله‌های سبک ساخته شده‌اند؛ عناصری که لوواگ و همکارانش (یا کارفرمایانش) آن‌ها را روی زمین می‌غلتانند تا به موقعیت مناسب برسند. سپس بتن روی این سازه‌های کروی ریخته می‌شود تا چیزی خلق شود که امروز در قصر حباب‌ها دیده می‌شود. لوواگ برای پول کار نمی‌کند، بلکه برای پیگیری اشتیاق خود در فهم معماری و بدن انسان فعالیت دارد. او در ۹۰ سالگی همچنان مشغول طراحی است و به مطالعه‌ی «ماهیت انسان» ادامه می‌دهد.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.