معمار: MENG YAN | URBANUS

سال: 2024

مساحت: 73511

شهر: شنزن

کشور: چین

عکاس: TAL

توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

«ما به ساخت آکادمی‌ها به چشم فرصتی برای فعال‌سازی دوباره فرهنگ اجتماعی نگاه می‌کنیم. این طرح نه‌تنها به‌دنبال ترمیم بافت فضایی موجود شهر است، بلکه قصد دارد رشته‌های فرهنگی ارزشمند نهفته در پیرامون را نیز شناسایی و آشکار کند. امیدواریم آیندهٔ این ناحیه را «تغذیه» کنیم؛ بافتی شهری بخشنده‌تر و حیاتی شهری غنی‌تر را از خلال طراحی معماری دو مدرسهٔ جدید در هم ببافیم.» — منگ یان.

سایت پروژه از مناطق مسکونی، پارک‌های صنعتی و یک روستای شهری تشکیل شده است. در ورودی روستا، در معبد داوانگ بوگونگ و زیر درخت انجیر معابدِ صدساله، همچنان عود روشن است. چند صد متر شمال‌تر، «خانه‌های حصاردار هاکا»، یعنی اقامتگاه تاریخی «چی‌شینگ شیجو» قرار دارد. از شمال به جنوب، دو تپه و یک درخت تنها، محور ظریف شهری–طبیعی–فرهنگی را ترسیم می‌کنند. «مدرسه ویلُنگ» (ابتدایی و متوسطه) در گوشهٔ شمال‌شرقی و در کنار یک محور اصلی شهری قرار گرفته، در حالی‌که «مدرسه ویوو» (ابتدایی) در جنوب‌غربی واقع شده و رودخانه‌ای کوچک از میان آن عبور می‌کند و یک مجتمع مسکونی بلندمرتبه میان این دو قرار دارد.

در فرهنگ هاکا، الگوی کهن و اصلی سکونت — یعنی خانه‌های حصاردار — با حس قوی قلمرو و لایه‌لایه بودن فضاهای حیاطی شناخته می‌شود. با الهام از این ساختار سنتی، ما منطق فضایی «خانه‌های حصاردار هاکا» را با یک زبان معماری معاصر بازتفسیر کردیم. هدف ما این است که مکان‌سازی ریشه‌دار در پژوهش تیپولوژیک منطقه‌ای را جست‌وجو کنیم، مرزهای کالبدی پردیس را بازتعریف کنیم، مدرسه را به منبعی مشترک برای جامعه تبدیل کنیم و راهبردهای نظام‌مند و نوآورانه‌ای برای مدیریت فضاهای عمومی ارائه دهیم.

«مدرسه ویلُنگ» سازمان‌دهی حجمی افقی و پیوستهٔ الهام‌گرفته از خانه‌های حصاردار هاکا را در پاسخ به محیط شهری پیرامون ــ که بیش از حد بزرگ‌مقیاس و عمودی است ــ اتخاذ می‌کند. در پیرامون ساختمان، تراکم به‌صورت لایه‌لایه در جرمی پیوسته سامان یافته و امکان می‌دهد فضای داخلی مدرسه به حیاط‌هایی باغ‌مانند، یادآور منظر لینگ‌نان، گشوده شود.

فضاهای عملکردی مشترک در امتداد لبه‌های سایت قرار گرفته‌اند؛ جبههٔ همکف ستون‌دار رو به خیابان به‌سوی شهر گشوده است و گذرگاه‌ها به سمت جامعه امتداد می‌یابند و واجد یک مرز ترکیبی میان مدرسه و محله می‌شوند. طراحی، مدل فضایی خلاقانهٔ «واحدهای مدرسه + خوشه‌های راهرو» را معرفی می‌کند؛ سیستمی که ساختار حیاط‌محور خانه‌های حصاردار را به چند واحد مستقل آموزشی تفکیک می‌کند، به‌گونه‌ای که هر واحد متناسب با مرحلهٔ یادگیری شکل گرفته است.

برای کودکان کم‌سن‌تر، رمپ‌های حلقه‌ای و مسیرهای بازی‌محور حس کاوشگری را تشویق می‌کنند؛ برای پایه‌های میانی، حیاط‌های وسیع با سطوح رنگی، امکان دویدن و حرکت آزاد را فراهم می‌سازند؛ و برای دانش‌آموزان بزرگ‌تر، باغ‌های محصور و فضای سبز، ریتمی آرام‌تر را پدید می‌آورند که میان تمرکز و گفتگو تعادلی پایدار ایجاد می‌کند.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.