منو
منو
مدارک این پروژه فاقد پلان می باشد.
وجود دو لکه‌ی سبز باغات قصردشت و کوچه باغ‌های چمران در دو طرف محل پروژه، ایده‌ی اصلی در روند طراحی این پل را به دوختن این دو لکه به هم هدایت کرد تا این از هم گسستگی در سیستم سبز جبران شود و بستر طرح تا حد ممکن یکپارچه شود. همچنین هدف ایجاد ارتباط بین این پل به عنوان المان جدید شهری و بافت سنتی شهر شیراز که به نوعی مشخصه‌ی هویتی شهر است و حفظ آن به عنوان یک ضرورت برای ادامه‌ی حیات و توسعه‌ی شهر لازم بود که در طول طراحی با ایده‌ی اولیه تلفیق و پل علی‌بن‌حمزه که به واسطه‌ی قرارگیری روی رودخانه‌ی خشک و قدمت تاریخی‌اش مهم‌ترین و کلیدی‌ترین پل تاریخی شیراز است به عنوان الگوی اصلی ما در روند طراحی پل استفاده شد. در گام اول فرم اقتباس شده از طاق و ستون این پل قدیمی به صورت خطی گسترش داده شد و در مرحله‌ی بعد ساختار صلب و توده‌ای پایه‌ی پل با تلفیق تکنولوژی و ترکیب آن با سازه‌های جدید، سبک و نوآورانه حذف گردید و در نهایت پیکره‌ی اصلی پل و ستون‌های سبُک و درختی آن را شکل داد که به همراه سازه‌ی فوقانی آنها فضاهای تعاملی، مسیرها و کاربری‌های پروژه را تشکیل دادند. در نتیجه‌ی تهی‌شدن پایه‌های پل علی‌بن‌حمزه از توده‌ی صلب و به واسطه‌ی حرکت‌دادن لایه‌های آن به عقب و جلو در راستای رودخانه‌ی خشک و جابه‌جایی خطی آنها فرم‌هایی در زیر پل ایجاد شده که منجر به آفرینش فضایی شاخص جهت حضورپذیری و تعاملات اجتماعی شده است. فضای زیرین میان‌گاه برخلاف سایر پل‌ها صرفا یک فضای ساده با یک دید محدود از قسمت زیر پل نیست، بلکه به دلیل داشتن فرم خاص و فضا‌سازی لایه‌ها تبدیل به فضای عبور و تعامل روی سطح زمین شده است و به شهروندان امکان تجربه‌ی فضای زیر پل را می‌دهد و باعث ایجاد تعادل بین فضای کاملا اجتماعی روی پل و فضای زیر آن شده است. در طراحی سازه‌ی افقی پل و مسیر اصلی، فرم دایره برای انتقال مفهوم این فضا به ناظر انتخاب شده است. دایره‌ی حرکت در چرخ بی زمانی است، فرمی بدون هیچ آغاز و پایانی که همواره حرکت را به نقطه‌ی آغاز برمی‌گرداند. ناظر در طول مسیر و در جستجوی مکان‌های جدید، زمان را گم می‌کند، از طرفی نیز دایره جهت ندارد پس دید ناظر را محدود به زاویه‌ی خاص نمی‌کند و یک دید 360 درجه را به او عرضه می‌کند. این دو لکه‌ی سبز با کمک دایره‌ها و حلقه‌ها که تداعی‌کننده‌ی درختان اتصال‌دهنده‌ی ابتدا و انتهای مسیر و ساده شده‌ی فرم شاخ و برگ درختان هستند به هم دوخته خواهند شد و یک سیستم حرکتی سبز متشکل از مسیر و پوشش گیاهی در هم تنیده شده را به وجود می‌آورند. توجه ویژه به ارتقای کیفیت فضا، ایجاد یک فضای جمعی با تعامل اجتماعی شهروندان و هماهنگی با بستر طرح و با در نظر گرفتن کمترین اثر روی طبیعت از مهم‌ترین مواردی بود که سعی شد در طراحی این پل در نظر گرقته شود. طرح اولیه‌ی عرشه‌ها از فرم دایره‌ای ساده تشکیل شده که با ورود به هر فضا رفته رفته از نظر بصری پیچیدگی وارد آن فضا می‌شود. در طول مسیر، پل از حالت خطی و صاف بیرون آمده و انشعابات مسیر به گره‌هایی با کاربری‌های مختلف منتهی می‌شوند که به نوعی یک عامل دعوت‌کننده‌ی ناظر به درون فضا، مکث او و عبورش از تمامی مسیر‌های پیش‌بینی شده‌ی پل می‌باشند. ناظر از روی حس کنجکاوی وارد هر گره شده، نقاط جدید آن فضا را کشف می‌کند و باز مسیر مدور او را به نقطه‌ی آغاز گره می‌رساند. در این سیستم، مسیر پیاده و سواره در طرح به موازات هم پیش رفته است و به‌راحتی در دسترس بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد. یک نوار سبز متشکل از گیاهان نیز دور تا دور حلقه‌های پل حرکت کرده که در نهایت یک شبکه‌ی سبز با هدف جابه‌جایی در کریدُرها و مکث در گره‌ها به وجود بیاید. تغییر عملکرد این پل به عنصری فراتر از جابه‌جایی صرف بین دو نقطه و تبدیل آن به یک شبکه‌ی سبز و یک فضای تعاملی جهت ایجاد ارتباط کاربر با محیط و دیگران که ضمن آن نیز نیاز‌های زیبایی‌شناسی بازدید کننده را رفع کند منجر به جانمایی فضاهای مختلف تفریحی فرهنگی و اجتماعی در طول مسیر پل شده است.
جهت دسترسی به پروژه های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “