توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

۱. نقطه آغاز ایده:
پروژه در شاپوتو، ژونگ‌وِی، نینگ‌شیا واقع شده است، منطقه‌ای که هم محدوده حفاظت‌شده ملی و هم منطقه دیدنی با رتبه ملی AAAAA در حاشیه جنوب‌شرقی بیابان تنگر است. اینجا مکانی است برای کشف بیابان، رودخانه زرد، کوه‌های مرتفع و واحه‌ها، چشم‌اندازی پر از شگفتی‌های شمال غرب و ظرافت‌های جنوبی. در اینجا می‌توان با شتر از بیابان تنگر عبور کرد یا با وسایل همه‌جارو روی تپه‌های شنی سُر خورد و در منظره شاعرانه‌ای غرق شد که «ستونی تنها از دود در دل بیابان وسیع به سوی آسمان می‌رود و خورشید به دور جایی که رود طولانی جریان دارد غروب می‌کند».

بیابان بخشی یکتا از طبیعت است، جایی که اختلاف دمای بسیار زیاد بین روز و شب، تابش شدید فرابنفش، طوفان‌های شنی وحشی و خشکی شدید، آن را مکانی نامطلوب برای زندگی می‌کند. بدون تکنولوژی‌های مدرن، زندگی انسان در اینجا تقریباً غیرممکن است. طبیعی است که ساخت هتل در بیابان، کاری بسیار چالش‌برانگیز باشد و از همان ابتدا نهایت احترام خود را نسبت به این محیط نشان می‌دهیم. با این حال، چشم‌انداز بیابان نیز منبع الهام بی‌پایانی است، زیرا ویژگی‌هایی به ظاهر متناقض ولی هم‌زمان پیوسته را نشان می‌دهد: وسیع و مرموز، رمانتیک و بی‌رحم، خالی و پرشور، آرام و دمدمی.

ما امیدواریم آثار معماری ما کیفیتی آرام داشته باشند، پر از احترام و نه تواضع، و استوار و نه لجوج در نگرش. این بنا به سادگی در جای خود ایستاده است، ولی شما قدرت آن را احساس می‌کنید. این قدرت شما را از هیاهوی زندگی روزمره دور کرده و به درون کیهان درونی‌تان می‌برد، جایی که انرژی جدید می‌گیرید و روح‌تان آزاد می‌شود. چنین معماری‌ای باید رگه‌ای از سوررئالیسم داشته باشد، با کمی علمی-تخیلی و کمی رمانتیک.

۲. الهام طراحی:
آنچه می‌خواهیم بسازیم، یک اقامتگاه خالص، محکم و جاودانه است، مانند الماسی که با درخشش می‌تابد، مقاوم می‌ماند و شفاف است. در برابر پاکی آن، همانند مواجهه با بی‌کران بیابان، انسان «خلا» را احساس می‌کند؛ نبود ثبات در همه چیز و نبود خودمحوری. قدرت «خلا» پتانسیل عظیمی دارد؛ استواری آن، همانند نام یونانی‌اش «آداماس» (Adamas)، به معنی شکست‌ناپذیر یا رام‌نشدنی است. الماس همان آداماس پرداخته‌شده است، سخت‌ترین ماده جهان و نماد ایمان محکم و اراده قوی؛ الماس می‌تواند با آتش و آهن مقابله کند و قدرتی فرابشری دارد. نماد جاودانگی است.

پس از برش و صیقل و قرار گرفتن در نور، الماس شفاف و خالص، رنگ‌های درخشانی همچون ستاره‌ای در آسمان شب می‌تاباند. نینگ‌شیا، «خانه ستارگان» است و شاپوتو، به ویژه در شب، مکانی برای تماشای ستارگان است، تجربه‌ای رمانتیک که هزاران سال است ادامه دارد. وقتی شب فرا می‌رسد، ستارگان در آسمان می‌درخشند.

Desert Star Hotel، فاز اول پروژه (مناطق A، B و C)، اولین هتل موضوعی بیابان و ستاره در چین است و هم‌اکنون محبوبیت بالایی در اینترنت دارد. آنچه اکنون صحبت می‌کنیم، فاز دوم پروژه است: یک هتل بوتیک لوکس با فضای باز که تم‌های زنده‌تر و تجربه‌های اصیل‌تری برای مهمانان ارائه می‌دهد، کسانی که به دنبال امکانات با کیفیت بالا و رضایت روحی هستند. با مفهوم «الماس»، پیوندی بین بیابان و آسمان پرستاره، و بین انسان و طبیعت برقرار می‌شود. این نقطه شروع طراحی ماست.

۳. معماری، واسطه بین انسان و طبیعت:
خلأ وسیع و آرامش بیابان، تضادی شدید با شلوغی شهر دارد. وقتی به یک شهر و ساختمان‌ها و فضاهای آن نگاه می‌کنیم، افکار و داوری‌های ما منطقی و انسانی‌تر است، توجه ما بیشتر به روابط بین‌فردی معطوف می‌شود و تمایل داریم جنبه‌های عمومی آن‌ها را بررسی کنیم. اما در بیابان، این چشم‌انداز خاص طبیعت، ما باید به آن احترام بگذاریم، زیرا معماری در اینجا بیشتر شبیه واسطه‌ای است که رابطه انسان و طبیعت را برجسته می‌کند و تجربه‌ای خلق می‌کند که طبیعت ابتدایی را به مکانی برای ارتباط انسان تبدیل می‌کند و پیوند عمیق‌تری بین انسان و طبیعت ایجاد می‌کند. این فرآیند بر پایه شهود و حساسیت شکل می‌گیرد.

هرچه از شهر فاصله می‌گیریم، به «خود واقعی» نزدیک‌تر می‌شویم و رهاسازی انرژی درونی آسان‌تر می‌شود. در اینجا، انسان بیشتر در سطح روحی رضایت پیدا می‌کند و اغلب نه برای تفریح، بلکه برای تجربه طبیعت اولیه و شگفتی‌های مطلق به این مکان می‌آید. این تجربه‌ها تضاد ویژه‌ای با زندگی شهری دارند، ولی بخشی از جستجوی زندگی کامل انسان هستند. ما امیدواریم معماری در بیابان انرژی بالقوه طبیعت را آشکار کند و آن را به چیزی تبدیل کند که انسان بتواند شخصاً تجربه کند.

برای احترام به طبیعت، معماری را در میان تپه‌های شنی مخفی می‌کنیم تا از وزش بادهای شدید در امان باشد. وقتی خمیدگی‌های نرم ریتمیک تپه‌های شنی با الگوهای هندسی تیز معماری مجسمه‌ای برخورد می‌کند، تأثیری ظریف و دراماتیک ایجاد می‌شود، انگار زندگی زاویه‌دار در آغوش نرم مادر طبیعت قرار گرفته است. به دلیل همگرایی بخش‌های نامنظم، فضا ویژگی‌های سه‌بعدی عادی خود را از دست می‌دهد و انسان در مرکز انرژی حس محافظت و آغوش دریافت می‌کند، صدای قلب را می‌شنود. زندگی لحظه‌ای در کیهان شگفت‌انگیز است، تنها کیهان روح، جاودانه است. سرما و گرما، روشنایی و تاریکی، وهم و واقعیت در اینجا با هم برخورد می‌کنند، هم‌خوان با جذابیت به ظاهر متناقض ولی هم‌زمان ادغام‌شده بیابان: وسیع و مرموز، رمانتیک و بی‌رحم، خالی و پرشور، آرام و دمدمی. معماری طبیعت را تقویت می‌کند و نور و باد نامرئی را به شکلی ملموس درمی‌آورد.

۴. نور به‌عنوان پوست دوم معماری:
برای سطح معماری، از رنگی نسبتاً زبر و خاکستری مایل به سفید استفاده کرده‌ایم، با توجه به تابش شدید آفتاب در بیابان. وقتی خورشید بر آن می‌تابد، می‌توان درخشش دانه‌های معدنی را مشاهده کرد، درست همانند درخشش دانه‌های شنی در نور آفتاب. سطح سفید بهترین رنگ آسمان را برجسته می‌کند و نور را به پوست دوم معماری تبدیل می‌کند. تابش خورشید در فصول و لحظات مختلف روز، معماری را با بیابان، آسمان و اجرام آسمانی ترکیب می‌کند و آن را به یک ساعت طبیعی تبدیل می‌کند. با نگاه به تغییر نور و سایه روی معماری، می‌توان به راحتی زمان روز را فهمید. همانند احساسات انسان، نور و سایه‌های متغیر پر از زندگی هستند.

در طراحی سطح معماری، از چراغ‌های مثلثی ستاره‌ای با اندازه‌های مختلف استفاده شده که در آن تعبیه می‌شوند تا بافتی متغیر ایجاد کنند. این زبان طراحی به‌صورت یک الگوی یکنواخت در سراسر معماری اعمال شده است. هر چراغ ستاره‌ای مثلثی دارای جعبه لامپ مخصوص است، سه ضلع داخلی آن از آینه ساخته شده تا نور را به‌صورت بی‌نهایت بازتاب دهد. اگر دقیق نگاه کنید، شبیه یک کالیدوسکوپ تغییرات بی‌پایان است؛ اگر کمی فاصله بگیرید، خواهید دید که چراغ‌های ستاره‌ای در دو فاصله متغیر به سمت زاویه همگرایی دارند تا لبه‌های «الماس» را برجسته کنند؛ و وقتی شب فرا می‌رسد، سیستم کنترل نور، چراغ‌ها را در حالت چشمک‌زن متناوب کنترل می‌کند. این چراغ‌ها در شب نفس می‌کشند، گویی زنده شده‌اند و با کهکشان درخشان هماهنگ می‌شوند.

۵. معماری در میان بیابان، یا بیابان در میان معماری؟
بیابان زیبایی منحصربه‌فردی دارد: وسیع، رمانتیک، آرام، مرموز و جاودانه. هنگام سفر، یکی از اهداف ما تجربه‌های کاملاً جدید و افراطی است که با زندگی روزمره تفاوت دارد. این تجربه‌ها باید شگفت‌انگیز، اصیل و فراموش‌نشدنی باشند. در طراحی هتل، ایده اصلی این است که منظره بیابان به طور کامل و در هر جنبه‌ای وارد معماری شود. داشتن چشم‌انداز بیابان در معماری بخشی از طراحی است. تمامی پنجره‌ها با منظره بیابان، در پروفایل الماس طراحی شده‌اند. فضاهای داخلی ادامه‌ای از طراحی معماری دارند و بخش‌های نامنظمی دارند که با کل بنا هماهنگ است.

تمام فضاها در قطعه‌ای باریک و طولی کنار هم چیده شده‌اند تا رشته‌ای از فضاهای مراسمی با تقارن محوری ایجاد شود. در مرکز، امکانات عمومی و خدمات هتل قرار دارند:

• طبقه ۱: رستوران ژاپنی و سالن بار، نزدیک به استخر الماس‌شکل خارجی و تراس. تپه‌های شنی بخشی از طراحی را تشکیل می‌دهند و بخش‌های لجستیک زیر طبقه ۱ مخفی شده‌اند.

• طبقه ۲: بخش ورود، لابی بار و پذیرش.

ظاهر ساختمان شبیه یک الماس عظیم ۲۷ وجهی است. در داخل ورودی اصلی به فضای عمومی، فضای منفی الماس تعبیه شده است که از چند بخش تشکیل شده و انعکاس‌های آینه‌ای تکراری، درخشش مبهم ولی درخشان ایجاد می‌کند. وقتی وارد می‌شوید، حس می‌کنید در قلب الماس هستید.

در وسط فضای عمومی، یک پیاده‌راه آیینی طراحی شده که به سمت شمال امتداد دارد و در انتهای آن تالار ستاره قرار دارد که با یک میدان گرد احاطه شده است. این تالار به‌عنوان بلندترین و مهم‌ترین نماد هتل، فضای آیینی بیش از ۱۰۰ متر مربع دارد و سقف آن بیش از ۲۷ متر ارتفاع دارد. درب مثلثی فرانسوی بزرگ بیش از ۱۰ متر ارتفاع دارد و خورشید غروب‌کننده را به داخل دعوت می‌کند. این فضای آیینی، جایی است که مردم با اجرام آسمانی و بیابان در تعامل بوده و عشق و رمانتیک ابدی را جشن می‌گیرند.

زیر تالار ستاره، فضاهای جانبی مانند اتاق عروس (برای مراسم ازدواج)، اتاق VIP، سرویس بهداشتی، انبار و دفتر طراحی شده‌اند. آسانسوری برای دسترسی مهمانان به تالار نیز فراهم شده است. بیرون تالار، میدان گرد برای فعالیت‌های کوچک فضای باز در نظر گرفته شده است. این تالار به گونه‌ای طراحی شده که در آینده بتوان جلسات، معرفی برند و رویدادهای سفارشی دیگر نیز برگزار کرد.

از دید بالا، کل هتل شبیه گردنبند الماس درخشان در بیابان دیده می‌شود، جایی که فضای عمومی و تالار، درخشان‌ترین آویزهای الماس هستند و اتاق‌ها مانند الماس‌های مستقل به هم متصل شده و گردنبند را شکل می‌دهند.

۳۰ اتاق مهمان در خطی منحنی مانند دو بال در هر طرف محور امتداد یافته‌اند، هرکدام ۵ درجه چرخیده تا دید متفاوتی از بیابان داشته باشند و ارتفاعات مختلف، مناظر خصوصی برای هر اتاق ایجاد کنند.

• اتاق‌های طبقه اول: مسیر نیمه‌باز برای اتصال بخش‌های مختلف سوئیت‌ها دارد، اتاق نشیمن مستقل و از اتاق خواب الماس‌شکل جدا است. طراحی جداشده، فضای آرام را از مناطق فعال تفکیک می‌کند و نیازهای مختلف مهمانان را برآورده می‌سازد. تراس امکان تجربه مستقیم بیابان را فراهم می‌کند.

• اتاق‌های طبقه دوم: فضاهای الماس‌شکل مستقل دارند، تجربه داخلی مستقل‌تر و دید وسیع‌تر به بیابان ارائه می‌دهند. هر اتاق دارای تراس خصوصی با حوضچه حبابی، تخت بزرگ و وان روبه بیابان است. هدف این است که مهمانان بهترین منظره طبیعی را در هر قسمت اتاق تجربه کنند.

در نوک بال‌های هتل، دو سوئیت جداگانه برای مراسم ازدواج طراحی شده‌اند که با خودروهای همه‌جارو قابل دسترسی هستند. با فضای آیینی سالن ازدواج، خدمات یک‌جا برای مراسم فراهم می‌شود.

در طبقه اول، اتاق نشیمن و یک اتاق کوچک قرار دارد. از طریق پله مارپیچ داخلی، به اتاق خواب فوق‌العاده بزرگ در طبقه دوم دسترسی وجود دارد. حیاط خصوصی، مناظر خصوصی و استخر حبابی و استخر بیرونی فراهم شده است. حمام طبقه دوم دارای وان مخصوص طراحی شده برای مشاهده کهکشان از طریق نورگیر سقفی است و تجربه‌ای فوق‌العاده رمانتیک ارائه می‌دهد. بیابان همان‌طور که در معماری مشاهده می‌کنید، دیگر مکانی ترسناک یا وحشت‌آور نیست؛ بلکه مکانی از عشق و قدرت است.

۶. نتیجه‌گیری (اپیلوگ):
وقتی برای اولین بار در ماه مه ۲۰۲۱ وارد این بیابان شدیم، تنها اقیانوسی بی‌پایان از شن بود و ذهن خود را آزاد کردیم تا یک آرمان‌شهر تصور کنیم. از زمان آغاز پروژه، بیش از ۲۰ بار به سایت سفر کرده‌ایم. شاهد رشد بنا از زمین، با وجود طوفان‌های شنی و باران‌های شدید بوده‌ایم و همچنین سکوت شدید و بدون وزش حتی یک نسیم را تجربه کرده‌ایم، جایی که می‌توانستید ضربان قلب خود را بشنوید.

وقتی پروژه در نهایت تکمیل شد، اثر آن فراتر از تصور ما بود. چه اثر شگفت‌انگیزی از طبیعت! بازآفرینی طبیعت به معماری جان بخشید و یک آرمان‌شهر در بیابان ایجاد کرد که انسان و طبیعت را به هم متصل می‌کند. در طول این مسیر، با تضادها و شگفتی‌های دلپذیر، سردرگمی‌ها و آسودگی‌ها، پشیمانی‌ها و امیدها روبرو شدیم و بی‌شمار ناممکن‌ها را به ممکن تبدیل کردیم. همه چیز به بهترین نحو پیش رفت.