منو
منو
معمار: Foster + Partners
سال: 2025
مساحت: 235500 متر مربع
شهر: پنوم‌پن
کشور: کامبوج
عکاس: Nigel Young
توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)
مراسمی رسمی آغاز به کار فرودگاه بین‌المللی تچو در شهر پنوم‌پن را رقم زد. این ترمینال جدید که توسط دفتر معماری فاستر و همکاران طراحی شده، تجسمی از چشم‌انداز بلندمدت کامبوج برای رشد و توسعه است. طراحی آن حس عمیق تعلق به مکان را برمی‌انگیزد و از یکی از کهن‌ترین تمدن‌های جهان الهام گرفته است؛ تلفیقی از فرم‌های بومی معماری کامبوج و پاسخی هوشمندانه به اقلیم گرمسیری منطقه.
این ساختمان در بیست کیلومتری جنوب مرکز شهر واقع شده و از یک بخش مرکزی و دو بازوی اصلی با فرم آیرودینامیک تشکیل شده است. فاز نخست پروژه ـ شامل ساختمان مرکزی و بازوی شمالی ـ در شهریور امسال برای عموم افتتاح شد و بازوی جنوبی تا سال ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی شده است. طرح کلی ترمینال بر کوتاهی مسیرهای پیاده‌روی، دید مستقیم و جهت‌یابی آسان تأکید دارد تا مسافران بتوانند به‌راحتی در فضا حرکت کنند. تمامی مراحل عبور مسافران، از کنترل امنیتی و گذر از مرز گرفته تا بخش‌های خرید و خدمات، زیر یک سقف یکپارچه قرار دارند که از محل ورود تا بخش پرواز امتداد یافته است. این سقف مدولار توسط ستون‌هایی به شکل درخت نگه‌داری می‌شود که هرکدام سی‌وشش متر دهانه دارند. فرم موج‌دار سقف در مرکز ساختمان به اوج می‌رسد و یادآور شکوه کاخ‌ها و معابد باستانی کامبوج است.
در سراسر ترمینال، سقف‌های زیرین از هنر سنتی سبدبافی الهام گرفته‌اند. این سقف‌های مشبک که زیر سازه‌ی سبک فولادی بنا آویزان شده‌اند، نور طبیعی روز را فیلتر کرده و به‌صورت یکنواخت در فضای بزرگ ترمینال پخش می‌کنند. صد و هشتاد نورگیر در اطراف ستون‌های درختی تعبیه شده تا نور طبیعی را به عمق فضا برسانند و در عین حال از تابش مستقیم و ناهمگون جلوگیری شود. سامانه‌ی نور مصنوعی گرم نیز در لایه‌های سقف و ساختار درختی ادغام شده تا در ساعات عصر، فضایی آرام و دلپذیر پدید آید. سقف‌های کف نیز با بافت‌های حصیربافت تزئین شده‌اند که هماهنگی زیبایی با ساختار مشبک اصلی دارند.
استفان بهلینگ، رئیس استودیو فاستر و همکاران، درباره‌ی این پروژه می‌گوید:
«فرودگاه بین‌المللی تچو بزرگداشتی از فرهنگ و نور کامبوج است؛ دروازه‌ای نوین برای ورود به کشور. این طرح یکی از پایدارترین فرودگاه‌های منطقه است؛ سرشار از نور طبیعی و گیاهان بومی، و با ارتباط بصری گسترده با محیط بیرون. ترمینال تجربه‌ی سفر را برای مردم کامبوج و میلیون‌ها مسافری که هر سال از اینجا عبور می‌کنند، به شکلی بنیادین دگرگون می‌سازد.»
پوشش سبز، مسیر حرکت مسافران را در سراسر ترمینال همراهی می‌کند. درختان بومی رمدول در فضای مرکزی بلند بنا رشد می‌کنند و در کنار نخل‌ها و گل‌های محلی، حس تعلق به مکان را تقویت می‌نمایند. مصالح استفاده‌شده گرم و خوشایند هستند و با رویکردی معاصر، زبان بومی معماری کامبوج را بازتفسیر می‌کنند. مجموعه‌ای از دویست مجسمه‌ی دست‌ساز و یک تندیس مرکزی بودا از جنس برنز با دقت گزینش شده‌اند تا تاریخ و هویت در حال تحول کشور را گرامی بدارند.
این پروژه در پی آن است که به یکی از سبزترین فرودگاه‌های جهان بدل شود. این هدف از راه ترکیب طراحی معماری و مهندسی برای کاهش چشمگیر ردپای کربن دنبال می‌شود. سقف پیش‌آمده‌ی ترمینال سایه‌ای طبیعی بر بخش‌های ورودی و داخلی ایجاد می‌کند
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “