معمار: UAD

سال: 2024

شهر: هانگژو

کشور: چین

عکاس: Qiang Zhao, Qingshan Wu

توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

بیمارستان مردمی نخست هانگژو، شعبه تونگ‌لو، در منطقه «شهر آینده راه‌آهن پرسرعت» در شهرستان تونگ‌لو واقع شده است. این مجموعه در مجاورت ایستگاه تونگ‌لو در مسیر راه‌آهن پرسرعت هانگژو–هوانگشان قرار دارد و نقاشی معروف «اقامت در کوه‌های فوچون» در پس‌زمینه‌ی طبیعی شهرستان تونگ‌لو الهام‌بخش طراحی آن است. این بیمارستان با سازه‌ای تمام‌فولادی طراحی شده و به‌عنوان یک بیمارستان جامع درجه یک سطح سوم با رتبه سه‌ستاره ساختمان سبز گواهی شده است. پروژه در زمینی به مساحت ۷۰٬۰۰۰ مترمربع اجرا شده و زیربنای کل آن حدود ۲۰۲٬۰۰۰ مترمربع است (۱۳۹٬۰۰۰ مترمربع بالای زمین و ۶۳٬۰۰۰ مترمربع زیرزمین) و دارای ظرفیت ۱٬۱۰۰ تخت بیمارستانی است.

شبدر سبز – شهری آینده‌گرا در پیوند با طبیعت
طراحی بازسازی و انتقال بیمارستان مردمی نخست هانگژو، شعبه تونگ‌لو، پیش از همه‌گیری جهانی کووید-۱۹ در سال ۲۰۱۹ آغاز شد. هدف پروژه کاهش ازدحام در بیمارستان‌های سطح سوم استانی و ارتقای خدمات درمانی در سطح شهرستان بود. بیمارستان برای پردیس جدید خود، منطقه شهر آینده راه‌آهن پرسرعت را برگزید؛ سایتی با دسترسی مطلوب جاده‌ای که در آغوش رشته‌کوه‌های اطراف قرار دارد و بازتاب‌دهنده زیبایی طبیعی تونگ‌لو است؛ همان چشم‌اندازی که در نقاشی کلاسیک «اقامت در کوه‌های فوچون» به تصویر کشیده شده است. این زمین توسعه‌نیافته در ناحیه در حال رشد شهری نیازمند حضور معماری پیشرو و نمادینی بود که با بافت و ویژگی فضایی منطقه هم‌خوانی داشته باشد.

در سال ۲۰۲۰، پروژه در مرحله طراحی مفهومی قرار داشت. بیمارستانی در سطح شهرستان با این مقیاس، نمایانگر نسل جدیدی از بیمارستان‌های بزرگ و متراکم بود. طراحی با تمرکز بر جوهره معماری آغاز شد و موقتاً از پیچیدگی‌های مربوط به فرآیندها و سیستم‌های لجستیکی درمانی فاصله گرفت. سایت بیمارستان شکلی کشیده و مستطیلی داشت که با محور شمال–جنوب ۳۵ درجه انحراف داشت. به همین دلیل، طرح به‌صورت نوآورانه برای نخستین بار از الگوی «واحد پرستاری سه‌برگی» استفاده کرد: سه بخش پرستاری در یک طبقه با لابی مرکزی آسانسور مشترک. این مدل، علاوه بر تأمین نور طبیعی و تهویه برای هر سه بخش، کارایی هسته ارتباطی را افزایش داد. همچنین امکان توسعه آتی بخش‌های کلیدی و نیازهای بخش‌های بستری بزرگ را فراهم کرد و اجرای مدل درمانی تیم چندرشته‌ای (MDT) را ممکن ساخت. برای حفظ عادت‌های کاری پرسنل فعلی و هم‌زمان سازگاری با نیازهای آینده، طراحی از راه‌حل میانی «خیابان پزشکی» بهره گرفت؛ محور عملکردی که سه بخش اصلی – درمان سرپایی، مرکز فناوری‌های پزشکی و بخش بستری – را به هم پیوند می‌دهد و یک مجموعه درمانی یکپارچه ایجاد می‌کند.

از نظر بصری، طراحی از سالن درمان سرپایی بزرگ و نورگیر آغاز می‌شود که از کف تا سقف باز است. خیابان پزشکی اصلی با ساختار ستونی آزاد، ماژول‌های درمانی سرپایی و بخش فناوری‌های پزشکی را به هم متصل می‌کند، تا به لابی آسانسورهای بخش بستری و سپس به سالن پذیرش بیماران منتهی می‌شود. در استفاده واقعی، بیماران می‌توانند از درون خیابان پزشکی به‌راحتی جهت‌ها و تقسیمات بخش‌ها را تشخیص دهند و مسیر خود را به‌طور مستقیم بیابند. بنای اصلی، با پلان برگ‌مانند خود و انحناهای نرم در انتها و خط آسمان، پیوستگی زیبایی منظره نقاشی «کوه‌های فوچون» را تداعی می‌کند. ساختمان اداری و ساختمان بیماری‌های عفونی در دو سوی آن، ساختمان اصلی را در آغوش گرفته و فراز و فرود کوه‌های دوردست را بازتاب می‌دهند. ترکیب پنل‌های آلومینیومی نقره‌ای گرادیانی و شیشه‌های آبی-خاکستری، گفت‌وگویی ظریف میان گذشته و آینده ایجاد کرده است.

طراحی انعطاف‌پذیر و فضاهای سازگار
در طراحی بیمارستان، عملکرد باید در اولویت باشد تا کارایی درمان و تشخیص تضمین شود. در عین حال، معماری بیمارستان باید خدمت‌محور و انسان‌مدار باشد و نه صرفاً «ماشینی درمانی». هدف، ایجاد فضایی برای بیماران، خانواده‌ها، کارکنان پزشکی و نیروهای پشتیبانی است که کارایی و آسایش را هم‌زمان فراهم کند. برای دستیابی به بهترین عملکرد درمانی در سایت محدود، از فضاهای ماژولار یکنواخت برای کارایی عملکردی و از فضاهای منعطف قابل تطبیق برای خدمات متنوع استفاده شد. طراحی با محوریت شفافیت، انسان‌محوری و خدمت، کیفیت فضایی بیمارستان را ارتقا داده است.

در طراحی بخش پایه، رواق‌ها و سقف‌های طره‌ای به ترکیب معماری افزوده شده‌اند. توالی منظم ستون‌ها نه تنها سایه و پناه از آفتاب و باران ایجاد می‌کند، بلکه فضایی خاکستری و گذار میان داخل و خارج و بین تنش و آرامش پدید می‌آورد که گرما و لطافت را به معماری سرد و رسمی بیمارستان می‌افزاید. در بخش درمان سرپایی، حیاط‌های پرنور به‌عنوان فضاهای جداساز عملکردی به کار رفته‌اند و ماژول‌های درمانی در دو سوی خیابان پزشکی قرار گرفته‌اند. این ماژول‌ها مناطق انتظار و اتاق‌های معاینه استانداردشده‌ای ارائه می‌دهند که بر اساس گروه‌های بیماری اندام‌محور سازمان یافته‌اند. در میان سه واحد پرستاری در بخش بستری، سه فضای اشتراکی نورگیر با جهت‌گیری‌های متفاوت در اطراف هسته مرکزی گردش طراحی شده‌اند. این فضاها با فرم‌های ویژه خود نور طبیعی فراوان و نسبت‌های مطلوب فضایی را فراهم کرده و به‌عنوان محل استراحت برای کارکنان یا فضاهای گفت‌وگو برای خانواده بیماران عمل می‌کنند.

بیمارستان سبز سه‌ستاره با سازه تمام‌فولادی
در دوران پساکرونا، ساخت بیمارستان‌ها در مناطق مختلف به‌شدت افزایش یافته است. مقیاس بزرگ، زمان ساخت کوتاه و سرعت بالای پروژه‌ها، چالش‌هایی برای طراحی و اجرا ایجاد کرده‌اند. در این پروژه از سازه‌ای تمام‌فولادی استفاده شده است. فولاد نسبت به بتن، انرژی‌کارآمدتر و سازگارتر با محیط‌زیست است. ساخت ماژولار ساختمان‌های فولادی سرعت اجرا را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. تکمیل این پروژه تجربه‌ای ارزشمند برای کاربرد سازه‌های فولادی در طراحی بیمارستان‌ها به شمار می‌رود.

انحنای ظریف و کنترل هزینه
اگرچه ساختمان دارای انحناهای ملایم در انتهاها و خطوط آسمان است، اما در فضای داخلی از طراحی ماژولار برای عملکرد استفاده شده است. برای دستیابی به جلوه‌ای آینده‌نگر در محدوده بودجه مشخص، انحنای ساختمان چندین بار بهینه‌سازی و عرض خطوط نما تنظیم شد. این روش امکان ساخت بیمارستانی تمام‌فولادی با رعایت بالاترین استاندارد «ساختمان سبز سه‌ستاره» چین را با کمترین هزینه فراهم کرد.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.