منو
منو
ارتباط حداکثری با باغ و نحوه ادراک ساکنین با پیرامون خود و اهمیت درک هم ارز فضای بیرونی با فضای درونی، باعث شد طراحی بنا از مرکز، مورد توجه قرار گیرد و نیرو های موجود در سایت از درون به بیرون کشیده شوند.
وجود دو درب ورودی به باغ و همچنین نیروی حاصل از حجم درختان نزدیک به بنا، برش های اصلی بنا را شکل دادند، تا ضمن حرکت آزاد درختان بین ساختمان، حداکثر نورگیری در زمستان و حداقل آن در تابستان فراهم شود. این موضوع امکان چیدمان فضایی را با توجه به نورگیری و چرخش باد را ممکن ساخت. همچنین این جهت گیری، بهره‌مندي از ديد و منظر در فصول مختلف را با حداکثر شفافیت و درجه حرارت مطلوب، هم زمان با تفکیک فضاهای عمومی و خصوصی براي ساکنين فراهم کرد. فضای درونی و شاه نشین با کمک پنجره هایی با حداکثر باز شوندگی، به ایوان ها متصل و ایوان ها امکان امتداد فضای داخل را به باغ در سطوح ارتفاعی متنوع ایجاد کردند.
گلخانه مرکزی با عملکرد چندگانه خود ضمن ایجاد امکان ارتباط عمودی از سطح زیرین به همکف، امکان ایجاد حداکثر نورگیری از ضلع جنوبی را مهیا کرد. گلخانه با در برگرفتن بخشی از باغ، با خاصیت گلخانه ای خود در زمستان محیط داخلی را گرم و در تابستان با کمک پنجره های محوری خود زیر سایه درختان سایه انداز مجاور، با مکش هوا موجب کوران می شود.
باتوجه به ایده اولیه که داشتن فضایی با امکان تهویه طبیعی بود، محل قرار گیری و نحوه بازشو ها و همچنین استخرخارجی، جهت ایجاد حداکثر کوران هوا درون ساختمان در فصول گرم جانمایی شدند. نسیم با گذر از روی آب خنک می شود و با عبور از فضاهای داخلی، راه خود را از حیاط پشتی و گلخانه به بیرون می یابد.
جهت دستیابی به دیگر اخبار معماری به این بخش از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “