منو
منو
معمار: Nikken Sekkei
سال: 2023
مساحت: 51900 متر مربع
شهر: سوژو
کشور: چین
عکاس: yangmin/ mintwow
توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)
در فاصله ۱۰۰ کیلومتری شانگهای، سوژو هم یک کلان‌شهر درجه‌یک است و هم شهری تاریخی که به خاطر فرهنگ باغ‌سازی پررونق خود شهرت دارد. این پروژه در یک منطقه حومه‌ای تازه‌توسعه‌یافته قرار گرفته که حدود ۳۰ دقیقه با مترو از مرکز شهر فاصله دارد و به‌عنوان یک قطب جمعیتی عمل می‌کند.
در حالی که اطراف این منطقه با برخی از زیباترین «شهرهای آبی» و باغ‌های چین آراسته شده است، پروژه با چالش حفظ میراث فرهنگی محلی در دل چشم‌اندازی جدید از شهرسازی که تحت سلطه برج‌های مسکونی مرتفع است، روبه‌رو بود.
این مجموعه به‌عنوان یک پایانه حمل‌ونقل عمومی روزانه برای ساکنان منطقه جدید عمل می‌کند و شامل دو ترمینال اصلی اتوبوس (اتوبوس‌های محلی و اتوبوس‌های بین‌شهری که به شهرهای دیگر و فرودگاه‌های بین‌المللی متصل می‌شوند) است. همچنین ارتباطات مترو و پارکینگ حاشیه‌ای (Park & Ride) را فراهم می‌سازد.
هدف، ایجاد فضایی تازه بود که هم شکوهمند و زنده باشد (در شأن شهری با پیشینه فرهنگی غنی) و هم برنامه‌ای معقول برای گزینه‌های متعدد حمل‌ونقل عمومی ارائه دهد، در عین حال صحنه‌ای خلق کند که بازتاب‌دهنده زندگی روزمره مردم باشد.
۱. ایجاد فضاهای شهری پویا درون یک توسعه «ابر-بلوک»
در حومه شهرهای بزرگ چین که به سرعت در حال رشد هستند، توسعه مسکن مرتفع با سرعتی فزاینده پیش می‌رود. نتیجه آن، چشم‌اندازی است که عمدتاً از محله‌های کوچک محصورشده با جاده‌ها و دیوارها شکل گرفته و حول محور ترافیک خودروها سازمان یافته است. فضاهای عمومی همچون میدان‌ها و خیابان‌هایی که مردم در آن گرد هم آیند، همچنان اندک است.
این ترمینال به‌عنوان یک فضای عمومی ارزشمند طراحی شد؛ جایی که مردم برای رفت‌وآمد روزانه، مدرسه و سفر گرد هم می‌آیند و حرکت‌ها و فعالیت‌های آنان قابل مشاهده است.
ساختمان خطی پروژه که ۳۰۰ متر در امتداد جاده اصلی کشیده شده است، در جلوی خود به مسیر سبز پیاده‌روی و تراس‌ها متصل می‌شود، در داخل ساختمان فضای تجاری دارد و در سمت مسکونی به یک میدان آرام می‌رسد. این آرایش، گذرگاهی با مسیرهای متنوع ایجاد می‌کند. ساختمان دسترسی به محیط شهری پیرامون را باز می‌کند و در عین حال حس «نرمی» و امنیت ایجاد کرده و فضاهای شهری متنوعی عرضه می‌کند.
۲. فراتر از «ایستگاهی عملکردی» به سوی «ایستگاهی که حرکت در آن لذت‌بخش است»
در گفت‌وگو با کارفرما (سرمایه‌گذاری مشترک میان توسعه‌دهنده و اداره حمل‌ونقل محلی)، هدف مشترکی تعریف شد: خلق ترمینال اتوبوسی جدید که دو وظیفه را برآورده کند: پاسخ به نیازهای ایمنی و سهولت رفت‌وآمد روزانه، و پشتیبانی از جابه‌جایی‌های عظیم انسانی که در جشنواره بهار و تعطیلات ملی رخ می‌دهد؛ و در عین حال، ارتقای فضا به محیطی راحت.
دو انتهای پلان بال‌مانند ساختمان، به‌ترتیب شامل لابی‌های خروج اتوبوس‌های بین‌شهری و اتوبوس‌های محلی هستند. فضای روشن و شفاف انتظار به فضاهای سبز عمومی و شهر متصل می‌شود.
تمام گزینه‌های حمل‌ونقل (اتوبوس، مترو، تاکسی، پارک‌سوار) پیرامون لابی ورودی که در مرکز دو بال قرار دارد، تلاقی می‌کنند. این چیدمان، امکان انتقال‌های بی‌وقفه را فراهم کرده، مردم را از میان فضای پویای آتریوم «هسته شهری – URBAN CORE» هدایت می‌کند و به شهر و امکانات تجاری متصل می‌سازد.
این مسیر گردش به‌عنوان یک «خیابان» عمل می‌کند که در آن گردش افقی و عمودی با هم درهم‌تنیده می‌شود و فضاهای تجاری و تراس‌ها روی هم قرار می‌گیرند. به‌جای آنکه افراد صرفاً در حال انتظار برای اتوبوس یا انتقال باشند، می‌توانند هوای تازه استنشاق کنند، در حالی که به سبزی پارک می‌نگرند چای بنوشند، یا سوغاتی بخرند؛ و بدین ترتیب لحظات متنوعی از زندگی شهری پدید می‌آید.
فضای گردش عمودی URBAN CORE از سومین زیرزمین تا سومین طبقه بالای زمین امتداد می‌یابد و با هم‌نشینی ارگانیک هر طبقه و حس ارتفاع ناشی از نورگیرهای سقفی هدایت می‌شود. این عوامل، فضایی نمادین می‌آفرینند که حرکت مردم را به شکلی طبیعی جذب می‌کند.
۳. طراحی «گلوکال» که حساسیت آینده‌نگر و فرهنگ باغ‌های سوژو را در هم می‌آمیزد
پایانه‌های جامع حمل‌ونقل در چین بی‌شک به‌عنوان «چهره» هر منطقه عمل می‌کنند. این ترمینال دروازه ورودی به یک منطقه توسعه عظیم است.
برای هم‌ترازی با اهمیت مقیاس پروژه، جبهه طویل رو به جاده اصلی با خطوط افقی تیز طراحی شده تا حسی از سرعت القا کند. هم‌زمان، به‌منظور برآورده ساختن الزامات یک ساختمان نمادین (از نظر مکان و منطقه‌گرایی) در یک حوزه حومه‌ای، طراحی تلاش دارد فضایی لایه‌لایه و انسانی‌مقیاس خلق کند که با جمعیت محلی سوژو هم‌نوا شود.
در دوردست، قدرت خط افق زیبا برجسته می‌شود؛ اما هنگام نزدیک‌شدن به ساختمان، صفحات سوراخ‌دار آلومینیومی که بر اساس درهای مشبک معماری شهرهای آبی الگوبرداری شده‌اند، درون و بیرون را به‌نرمی از هم جدا می‌کنند. سقف مواج URBAN CORE که الهام‌گرفته از کاشی‌های بام درهم‌نشسته است، سایه‌های متغیر ناشی از نورگیرهای طبیعی را بازتاب می‌دهد و با تغییر دیدگاه افراد در حال حرکت دگرگون می‌شود.
توجه طراحی به هماهنگی خطوط دید در مقیاس‌های دور و نزدیک، ادای دینی است به فرهنگ باغ‌های سوژو. با تجسم طراحی «گلوکال» از رهگذر مصالح و فناوری‌های مدرن، فرهنگی فضایی خلق می‌شود که درخور این مکان است.
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “