معمار: AIM Architecture

سال: 2020

مساحت: 70714 متر مربع

شهر: شانگهای

کشور: چین

عکاس: Dirk Weiblen

توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

وقتی به یک ساختمان مرکزی اداری (دفتر مرکزی) فکر می‌کنیم، معمولاً یک نشانه شهری (Landmark) را تصور می‌کنیم، یک ساختمان بلند در مرکز تجاری شلوغ شهر (CBD). اما اگر این دفتر مرکزی در حاشیه شهر ریشه بدواند، با یک پا در روستا باشد، چه می‌شود؟ آیا می‌توانیم ویژگی‌های روستایی را در یک دفتر مرکزی مد روز و معاصر ادغام کنیم؟ چند سال پیش، این پرسش برای ما مطرح شد. درخواست، طراحی یک پردیس بود که فرهنگ منحصربه‌فرد شرکت را جشن بگیرد، روح برند «متفاوت باش» را برانگیزد، و میان دو هویت متضاد—یعنی شهرنشین مدرن و شهریِ چین نوین و سنت‌گرای روستایی—انسجام ایجاد کند.

این کارفرما سال‌هاست که با این تنش مواجه بوده است؛ به‌عنوان یکی از نخستین و شاید موفق‌ترین خرده‌فروشان معاصر چین. در سال ۱۹۹۵، این برند شکاف میان طبقه کارگر کشور و مد اروپایی گران‌قیمت و پیش‌تر دست‌نیافتنی را از بین برد و در مقطعی به یکی از پیشتازان برند پوشاک کژوال در سرزمین اصلی چین بدل شد. این پروژه پردیس ام صرفاً ساخت یک دفتر مرکزی جدید نبود، بلکه ساخت آینده‌ای پایدار بود. پروژه در یکی از آخرین اراضی بکر بین دیزنی، فرودگاه پودونگ و قلب شانگهای کلید خورد و در گذر زمان به تأملی دقیق بر تضادها، بستر مکانی، و در نهایت، توسعه یک چشم‌انداز کشاورزی به یک کاربری تجاری تبدیل شد. ما باید به این تضادها پاسخ می‌دادیم. بنابراین این کار را به شکلی انجام دادیم که فقط در اینجا معنا پیدا می‌کرد: به‌صورت مستقیم و بی‌پرده. پردیس به دو چشم‌انداز مجزا تقسیم شد — سخت و نرم.

چشم‌انداز نرم (Softscape) قلمرو طبیعت، رشد و پایداری است. این بخش شامل کتابخانه، مرکز آموزش و سوئیت مدیریتی است. معماری آن از بافت‌های روستا و خانه‌های حیاط‌دار سنتی الهام گرفته است. طبیعت از طریق استفاده از آجر بازیافتی که تداعی‌کننده تصویر روستایی است، در طراحی گنجانده شده است. در مرکز آن یک دریاچه قرار دارد که با مسیری پیچ‌درپیچ دو بخش را به هم متصل می‌کند.

محیط طبیعی — درختان سبزی که حاشیه آب را شکل می‌دهند، آب، مسیرهای پیاده‌روی با پرچین‌های کوتاه — به حفظ گفت‌وگو با بافت حومه شهر کمک کرده و چشم‌انداز زندگی و کار در دنیایی طبیعی را زنده نگه می‌دارد.

در سوی دیگر، ما یک بخش با تراکم بالاتر ایجاد کردیم. کارفرما پردیس خود را مکانی می‌دید که کار و زندگی در آن به‌صورت همزمان رخ می‌دهند. این بخش که حدود یک‌سوم مساحت را در بر می‌گیرد، چهره‌ای عمومی‌تر دارد و مرز بین فرهنگ سازمانی و آنچه صرفاً «فرهنگ» است را بیش از پیش محو می‌کند. ما با بازآفرینی بافت زندگی روزمره شهری، این بخش را به مجموعه‌ای متشکل از هتل و مرکز همایش، فروشگاه‌های شاخص برند، دفاتر اداری، آپارتمان‌ها، و یک موزه اختصاص‌یافته به تاریخ فرهنگ پوشاک در چین تبدیل کردیم.

هر کدام از این ساختمان‌ها به‌طور جداگانه، منحصر به‌فرد، متواضع و متضاد هستند. اما پردیس به گونه‌ای طراحی شده که به اندازه تنوع افرادی که از آن استفاده می‌کنند، متنوع باشد. در مجموع، کنار هم قرار گرفتن یک مرکز تجاری شهری با تراکم بالا و حیاط‌های آرام و درخت‌کاری‌شده با دیوارهای آجری آفتاب‌خورده، نوعی تنش خلاق ایجاد می‌کند که کل مجموعه را دگرگون می‌سازد.

به‌تنهایی، هر چشم‌انداز نمایانگر قدرت هویت است. اما در کنار هم، این پردیس یک جشن بصری برای تنوع جامعه به‌شمار می‌رود.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.