منو
منو
معمار: Galaxy Arch
سال: 2024
مساحت: 400 متر مربع
شهر: سوژو
کشور: چین
عکاس: Chen Hao, Arch-Exist
توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)
محدوده دریاچه جین‌جی در «پارک صنعتی سوژو» به‌عنوان منطقه‌ی مرکزی این پارک شناخته می‌شود؛ جایی که هدف، خلق یک مرکز شهری جدید برای آینده است. فضای عمومی واقع در حاشیه‌ی این دریاچه به‌عنوان بخش اصلی فعالیت‌های عمومی عمل می‌کند و با ادغام مرکز بازدیدکنندگان موجود و دیگر ساختمان‌ها، سامانه‌ای خدماتی از پاویون‌های ساحلی با شعاع پیاده‌روی ۱۵ دقیقه‌ای شکل گرفته است. این سامانه، پنجره‌ای کلیدی برای نمایش برند شهری محسوب می‌شود.
هر پاویون شامل فضاهای سبک تجاری، مکان‌های استراحت، سرویس‌های بهداشتی و دیگر امکانات است تا پوشش خدماتی کامل در اطراف دریاچه فراهم شود.
در اطراف دریاچه جین‌جی، در مجموع ۱۱ پاویون وجود دارد؛ ۵ مورد نوساز و ۶ مورد بازسازی‌شده.
در آبان‌ماه ۱۴۰۱ (نوامبر ۲۰۲۲)، این پارک رقابتی بین‌المللی در حوزه‌ی مفهوم معماری برای طراحی شش پاویون در اطراف دریاچه جین‌جی برگزار کرد.
دفاتر برنده شامل:
«آراتا ایسوزاکی و استودیوی چیان هو»،
«استودیو کوادرا»،
«ای‌اس‌پلاس‌پی»،
«گروه طراحی چیدی»
و گالکسی آرک بودند.
شرکت گالکسی آرک موفق شد برای طراحی دو پاویون جایزه دریافت کند:
۱. پاویون کلبه‌ی چوبی شماره ۱
۲. پاویون پارک طبیعی شماره ۵
پاویون کلبه‌ی چوبی در فروردین‌ماه ۱۴۰۳ (آوریل ۲۰۲۴) تکمیل شد و نخستین شعبه‌ی «کافه ایلی» در سوژو را معرفی کرد. این پروژه در اردیبهشت ۱۴۰۳ (مه ۲۰۲۴) به‌روی عموم گشوده شد.
پاویون کلبه‌ی چوبی بر روی محل پیشین خود بازسازی شد.
اگرچه سازه‌ی قدیمی فرسوده و کهنه بود، اما پاتوقی محبوب برای مردم محلی به‌شمار می‌رفت؛ ازاین‌رو، بازسازی آن با هدف تداوم داستان گذشته، همراه با طراوتی نو انجام شد.
از دور، این کلبه با سقف شیروانی و عناصر طراحی «شیروانی‌نما»، یادآور خانه‌های سنتی با پیچشی نوین است که نگاه‌ها را به‌خود جذب می‌کند.
از نزدیک، این ویژگی‌ها بیشتر به چشم می‌آید: در هر گوشه از بنا، سقف به‌نرمی رو به بالا خم می‌شود تا ورودی‌هایی را شکل دهد؛ درحالی‌که بخش عمده‌ی سازه کمی بالاتر از ارتفاع سر قرار دارد.
این بنا بر روی چمن‌زاری با سکوهای پلکانی قرار گرفته که هم فضای نشیمن و فضای باز در اختیار می‌گذارد و هم از آب‌گرفتگی در باران‌های شدید جلوگیری می‌کند.
این سکوهای چوبی با لبه‌های سقف گفت‌وگویی بصری برقرار کرده‌اند؛ همچون موج‌هایی آرام روی دریاچه که از مرکز کلبه به اطراف پخش می‌شوند.
ورودی‌های اصلی در بخش‌های شرقی و جنوبی قرار دارند، درحالی‌که مسیر سنگ‌فرشی از گرانیت با فاصله‌های چمن‌پوش، تأکید بر استقلال فضایی کلبه دارد.
ورودی فرعی از سمت شمال از درون جنگل درختان کامفور آغاز می‌شود و مسیر قابل‌دسترسی‌ای را شکل می‌دهد.
لبه‌های سقف، فضایی نیمه‌باز با مقیاسی مناسب برای تعامل انسانی فراهم می‌کنند.
در مسیر حرکت از شمال، فرد از میان جنگل درختان کامفور عبور می‌کند؛ جایی که زمین بالا و پایین می‌رود.
سقف فلزی خاکستری‌رنگ از جنس آلیاژ تیتانیوم-روی از لابه‌لای درختان نمایان می‌شود و بازی نور و سایه‌ای ایجاد می‌کند که با نزدیک‌تر شدن، شفاف‌تر می‌گردد.
لبه‌های پایین سقف راهی نو برای تعامل با طبیعت پیشنهاد می‌دهند.
درحالی‌که زیر سایه‌سار سقف راه می‌روید، در انتهای دید، یا جنگل را می‌بینید یا دریاچه را؛ و لبه‌ی سقف در کنارتان، دعوتی است برای پیش‌روی و کاوش.
این واکنش غریزی، سایه‌سار را به مکانی برای مکث و درنگ تبدیل می‌کند.
در سمت غرب، فضایی بلند و خاکستری‌رنگ دیده می‌شود که نورگیر سقفی، مقیاس بنا را فاش می‌سازد.
این فضای باز انعطاف‌پذیر، با سازه‌هایی از فولاد و چوب، محیطی دل‌نشین و صمیمی ایجاد کرده است.
ساختار اصلی کلبه‌ی چوبی، ترکیبی است از فولاد و چوب.
تیرها و ستون‌های فولادی چارچوب اصلی را شکل می‌دهند؛ برای کف‌ها از پنل‌های چوبی دولایه (CLT) استفاده شده و سقف با سامانه‌ی تیرهای چوبی متصل (NLT) ساخته شده است.
دیوارها سبک هستند و از چوب ساخته شده‌اند.
این ترکیب ساختاری، تعادلی میان دوام، ظرفیت باربری، مقیاس ساخت و جلوه‌ی بصری برقرار می‌کند.
سازه‌ی فولادی، دید به اطراف را حفظ می‌کند و در عین حال، سقف و کف چوبی، وزن سازه را کاهش داده و امکان استفاده از تکیه‌گاه‌های عمودی کوچک‌تر را فراهم می‌کند.
در نقاطی، سازه‌ی فولادی به‌صورت انتخابی نمایان شده تا با چوب ریتمی بصری بسازد و تجربه‌ای منحصربه‌فرد از توازن گرما و استواری، سختی و انعطاف ایجاد کند.
این طراحی تلفیقی، نیازمند دقت بالا در اجرا است؛ زیرا خطا در اجرای فولاد انباشته می‌شود و نمی‌توان آن را با مصالح دیگر جبران کرد.
بنابراین، هماهنگی دقیق میان نجاری، پرداخت داخلی و نماها ضروری است.
دیوارها از تخته‌های ۲۵ سانتی‌متری چوب «داگلاس فر» ساخته شده‌اند که با ابعاد مدولار نمای بیرونی و داخلی هم‌خوانی دارند.
پنل‌های سقف از روکش چوبی مقاوم در برابر آتش درجه A هستند، و در بخش‌های داخلی و بیرونی از کف‌پوش چوبی «مربائوی اندونزیایی» استفاده شده است.
استفاده‌ی گسترده از چوب، حس واقعی یک کلبه‌ی چوبی اصیل را به‌ویژه در طبقه‌ی دوم القا می‌کند؛ جایی که برخورد سطوح سقف، فضایی صمیمی‌تر و خاطره‌برانگیز می‌آفریند.
در شب، نور زرد و ملایم از زیر لبه‌ی سقف پخش می‌شود و حس رمزآلودی به فضا می‌بخشد.
طراحی نورپردازی در سه سطح اجرا شده است:
۱. نورهای داخلی برای تأمین روشنایی عملکردی
2. نورهای دیواری و زمینی برای برجسته‌سازی فضای زیر سقف
3. خطوط نوری در امتداد لبه‌های سقف و سکوها برای تعامل با منظر اطراف
این نورپردازی، فضایی شاد و جشنی به محیط می‌بخشد و کلبه‌ی چوبی را در شب، به نشانه‌ای شاخص در دل جنگل کامفور تبدیل می‌کند.
نورپردازی آرام و مهربان، کلبه را با طبیعت پیرامون هم‌ساز می‌کند و از مردم دعوت به تعامل می‌نماید.
کلبه‌ی چوبی که ۴۰۰ متر مربع مساحت و دو طبقه دارد، عمدتاً میزبان کافه ایلی است.
طبقه‌ی اول دارای نشست‌گاه‌های فضای باز و طبقه‌ی دوم دارای سکو یا سکوی دید شرقی است.
کلبه همچنین شامل سرویس‌های بهداشتی عمومی برای آقایان، بانوان، خانواده‌ها و اتاق مادر و کودک است.
ورودی‌های کافه و خدمات عمومی در جنوب و شمال قرار دارند و در داخل از طریق راهرویی به هم متصل شده‌اند.
از دیگر امکانات می‌توان به امکان اجاره ویلچر، چتر و دستگاه‌های فروش خودکار اشاره کرد.
این کلبه توجه بسیاری را به خود جلب کرده است؛ بسیاری از مردم محلی احساس می‌کنند پاتوق محبوب‌شان بازگشته است.
کافه به‌عنوان محلی پرطرفدار برای قرار ملاقات شناخته شده و به پویایی بیشتر فضا کمک کرده است.
از طراحی تا اجرا، هدف آن بوده که بنایی بی‌نقص و بدون پشیمانی ساخته شود؛ سازه‌ای که بتواند برای نسل‌های آینده، خاطراتی زیباتر به ارمغان آورد.
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “