توضیحات پروژه

ساختمانهای اخیر در تهران بدون رعایت اصول و معیارهای خاص در حال گسترش هستند و این موضوع باعث هرج و مرج و بی نظمی در شهر شده است. ساختمان ها بخشی از کلیت شهر محسوب می شوند. ساختار منظم و مداوم هر یک از ساختمان های موجود در منطقه تأثیر بسزایی در بهبود کیفیت خوانایی شهر در ذهن مردم دارد.این پروژه در محدوده ی منطقه ی سهروردی و خیابان ملک تهران واقع شده است. بیشتر بناهای این منطقه مربوط به دهه های ۴۰ و ۵۰ و مربوط به معماری دوره پهلوی اول و دوم است.

ساختار مشترک و اختصاصی هر ساختمان و گسترش و تداوم آن در محله ها، یک زمینه شهری خوانا و منظم را در این منطقه ایجاد کرده است. فضای نیمه باز، سادگی و پرهیز از اغراق، یکسان سازی، عدم استفاده از مصالح مختلف در نما و سایه روشن ایجاد شده توسط مواد از ویژگی های بارز منطقه است. بنابراین، سوال پروژه این است که چگونه یک بنا می تواند موثر باشد و با زمینه ارزشمند ارتباط برقرار کند.

کارفرما از طراحان خواست تا یک نمای دو بعدی از ساختار موجود همچون سایر ساخت و سازهای اخیر در محله طراحی کنند. با توجه به بافت ساختمان که نمونه ارزشمندی از کاربرد “عمق” است، طراحان سعی بر این داشتند تا عمق را به جای نمای دو بعدی ایجاد کنند. “عمق” در ساختمان های منطقه با ایجاد فضایی بین فضای داخلی و خارجی (شهر) نقش دیگری ایفا می کند. در ساختار موجود، با توجه به چیدمان فضای داخلی، شکاف هایی ایجاد کردند.

این دو فضای منفی با ایجاد یک فضای میانی برای فضای داخلی و خارجی خدمت می کنند. در فضای داخلی، با ایجاد یک فیلتر ، حریم خصوصی و مرزهای داخل و خارج را کنترل می کند و در فضای خارج، به منظور بازسازی مفاهیم فراموش شده از بافت ساختمان، به ایجاد منظر شهری کمک می کند.

مضمون “عمق” در تمامی بخش ها از کلی تا جزئی اجرا می شود و در قسمت هایی که محدودیت وجود دارد، با استفاده از بافت آجری طراحی شده سایه روشن ایجاد می کند. سازه آجری سعی در یکپارچه سازی پروژه دارد و در قسمت هایی از دهانه ها گسترش می یابد تا مرزها و حریم خصوصی داخل و خارج از خانه را کنترل کند. این یکپارچه سازی، که از ویژگی های بافت ساختمان است، در نمای سوم پروژه نیز به منظور ایجاد یکپارچگی بیشتر، برای بهبود نمای سوم ناخوشایند شهر گسترش یافته است.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.