منو
منو
بسیاری از ارجاعات به معماری تاریخی همچنان در پروژه‌های معاصر مورد استفاده قرار می‌گیرند. چه این ارجاعات مربوط به تکنیک‌های ساخت‌وساز باستانی باشند، چه استفاده از مصالح سنتی یا رابطه میان معماری و طبیعت، گذشته همچنان حضوری پررنگ دارد.
دفتر معماری ایرانی نکست آفیس مرز میان فضای درونی و بیرونی را محو کرده و با بهره‌گیری از عناصر معماری تاریخی ایران، خانه‌ی معاصر خانه گویم را طراحی کرده است.
چهارطاقی عنصری متمایز در معماری ایرانی در هزاران سال گذشته بوده است. این ساختار در بناهای سکولار و مذهبی برای اهداف گوناگون مورد استفاده قرار می‌گرفت و از چهار طاق تشکیل می‌شد که با یک گنبد در بالا پوشیده می‌شدند. چالش اصلی دفتر معماری در این پروژه، یافتن راهی برای گسترش سیستم سازه‌ای چهارطاقی به‌منظور خلق یک حجم مکعب‌مانند و در عین حال تجزیه‌ی فضاها بود.
سؤال اصلی این بود: چگونه می‌توان حجمی با مرزهای مکعبی را به زیرفضاهایی تفکیک کرد؟ آیا این ساختارهای گنبدی‌شکل قابلیت پاسخگویی به نیازهای تفکیک فضاهای عمومی و خصوصی درون خانه گویم را دارند؟ ویژگی‌های این طرح دوگانه چیست؟
در طبقه‌ی اول، سه نیم‌گنبد رو به روی یکدیگر قرار گرفته‌اند و حیاطی فرورفته را در نزدیکی اتاق‌خواب‌ها شکل داده‌اند که بازتاب‌دهنده‌ی حریم خصوصی و صمیمیتی است که این طبقه نمایانگر آن است.
سازه‌های نیم‌گنبدی که بر روی یکدیگر چیده شده‌اند، بارهای سازه‌ای را از یک طبقه به طبقه‌ی دیگر منتقل می‌کنند و این انتقال بار بر اساس سیستم سازه‌ای چهارطاقی انجام می‌شود. این سیستم، کیفیت فضایی ترکیبی و هیبریدی‌ای ایجاد می‌کند که در مرز میان فرم مکعبی و عناصر گنبدی‌شکل قرار دارد.
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “