معمار: (Frank Gehry (Gehry Partners

سال: 1984

مساحت: 232.25 متر مربع

شهر: لس‌آنجلس

کشور: ایالات متحده آمریکا

عکاس: Samuel Ludwig

توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

خانه نورتون که در سال ۱۹۸۴ برای هنرمند «لین نورتون» و نویسنده «ویلیام نورتون» طراحی شد، به‌دلیل فرم نامتعارف و مادیت التقاطی‌اش شناخته می‌شود. این خانه، مشابه خانه شخصی فرانک گری در سانتا مونیکا، نوعی ترکیب‌سازی مجسمه‌وار از مصالح روزمره است.

نورتون‌ها در سال ۱۹۸۳ خانه گری را دیده بودند و آشکارا از آن تجربه جسورانه استقبال کرده بودند؛ به همین دلیل، یک سال بعد از او خواستند خانه‌شان را در قطعه‌ای باریک رو به اقیانوس در ونیس بوردواک طراحی کند. با این سفارش، گری کاوش خود را در خلق معماری با استفاده از مصالح عادی، هزینه‌های کم و فرم‌های مجسمه‌گون ادامه داد.

از منظر فرم، ساختمان مجموعه‌ای از جعبه‌های جابه‌جا‌شده است که با راه‌پله‌های داخلی و بیرونی به هم متصل شده‌اند و هرکدام یک تراس روی بام دارند. طبقه همکف که شامل دو اتاق‌خواب، یک استودیو و یک پارکینگ است،

به‌طور ملایم از دیوار خیابان عقب‌نشینی کرده است و حجم آن با کاشی‌های آبی روشن پوشیده شده است. طبقه دوم که شامل فضاهای اصلی زندگی ــ از جمله آشپزخانه و نشیمن ــ است، برای حفظ حریم خصوصی بیشتر به عقب‌تر رانده شده است. این فضا به یک تراس رو به اقیانوس باز می‌شود. طبقه سوم که یک اتاق‌خواب دیگر و راه‌پله بیرونی برای رسیدن به تراس بام را در خود دارد، تراس مستقل خود را نیز داراست.

بااین‌حال، شاخص‌ترین فرم بنا استودیو است: جعبه‌ای بنفش‌رنگ که روی ستونی در جلوی تراس اصلی قرار گرفته و تنها از طریق یک پلکان بیرونی قابل دسترسی است. این استودیو به‌سوی اقیانوس جهت‌گیری شده و در نمای رو به دریا یک پنجره پانورامای بزرگ دارد.

کرکره‌های چوبی و قطعات تیر چوبی که به‌طور هندسی روی حجم آن قرار گرفته‌اند، به آن ظاهر یک سکوی امدادغریق می‌دهند؛ اشاره‌ای هم‌زمان به موقعیت پروژه ــ قرارگرفته بر ساحلی که چنین سکوهایی در آن رایج‌اند ــ و به کارفرما ــ زیرا ویلیام نورتون در جوانی غریق‌نجات بوده است. هرچند این سکو بهترین چشم‌انداز را دارد، اما تعداد زیادی از پنجره‌های خانه نیز رو به اقیانوس گشوده شده‌اند و این امر در عین حال حریم بیشتری ایجاد می‌کند.

خانه نورتون از طریق «تکه‌تکه‌گی» به انسجام می‌رسد. هیچ جزئیات واحد و یکپارچه‌ای وجود ندارد که در سراسر بنا تکرار شده باشد. در عوض، این جزئیات عجیب و متضاد هستند که در کنار یکدیگر کلیتی منسجم ایجاد می‌کنند: «دیوارهایی که با اندود پوشیده شده‌اند به رنگ‌های مختلف رنگ‌آمیزی می‌شوند تا شکل‌های هندسی را برجسته کنند، در حالی که بخش‌های دیگری با کاشی‌کاری متضاد پوشیده شده‌اند.

یک دودکش قرمز بلند که از ورای شیشه قابل‌دیدن است، از میان خانه بالا می‌رود و در سطح بام پوسته شیشه‌ای را می‌شکافد. یک سازه ساده متشکل از تنه‌های چوبی نیز ورودی غیررسمی خانه را القا می‌کند» (جانسون و لوئیس، ص. ۱۱). همانند خانه شخصی گری، این ویژگی‌های به‌ظاهر ناهمگون به نوعی انسجام نامتعارف تبدیل می‌شوند.

گری خانه نورتون را با بودجه‌ای بسیار محدود طراحی و ساخت. او که پیش‌تر با مصالح ارزان‌تر و استانداردتر تجربه کرده بود، توانست از «روزمرگی» این مصالح استفاده کند و با آن‌ها چیزی منحصربه‌فرد خلق کند. با استفاده از عناصری مانند حصار زنجیری، کاشی‌های استاندارد آشپزخانه و راه‌پله‌های صنعتی، او اثری مهم در معماری را با هزینه‌ای اندک پدید آورد.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.