منو
منو
پس از زلزله ویرانگر سال ۲۰۰۳ در بم، ایران، تلاش‌های بازسازی هویت شهری و فرهنگی شهر را که حول محور نمادین ارگ بم شکل گرفته بود، احیا کرد. اکنون در آستانه مرحله‌ای تازه از رشد، یک محور فرهنگی–توریستی–تجاری پیشنهادی، بازار سنتی ایرانی را بازتفسیر می‌کند و از بازار کرمان و ارگ بم الهام می‌گیرد. این طرح با در نظر گرفتن اقلیم سخت بم، شامل سرمایش غیرفعال، فضاهای سایه‌دار و پوشش گیاهی مقاوم به خشکی است و با هدف بازگرداندن زندگی مدنی از طریق یک ستون فقرات شهری مقاوم و میراث‌محور طراحی شده است.
در ۲۶ دسامبر ۲۰۰۳، زلزله‌ای ویرانگر شهر بم را در استان کرمان در جنوب شرقی ایران لرزاند. این رویداد تراژیک جان حدود ۶۰ هزار نفر از ساکنان را گرفت. در حالی که ارگ بم – بزرگ‌ترین سازه خشتی جهان – آسیب جدی دید، بخش‌هایی از آن همچنان پابرجا ماند و به‌عنوان نمادی عمیق از هویت تاریخی و فرهنگی شهر به حیات خود ادامه داد. در پی این فاجعه، تلاش‌های گسترده ملی و بین‌المللی برای بازسازی شهر آغاز شد. ابتکارات بازسازی شامل نهادهای دولتی، بخش خصوصی و سازمان‌های بشردوستانه بود و در طول سال‌ها بخش‌های بزرگی از بافت شهری احیا شد. اگرچه بیشتر شهر به تلی از خاک بدل شده بود، حضور ماندگار ارگ الهام‌بخش و کاتالیزوری برای احیای روح معماری و فرهنگی بم شد. مراحل اولیه بازسازی، بر احیای زیرساخت‌های حیاتی، ساختمان‌های عمومی و واحدهای مسکونی تمرکز داشت تا اطمینان حاصل شود که ساکنان آواره به تدریج می‌توانند به زندگی عادی بازگردند. هم‌زمان، توجه راهبردی به ایجاد تاسیسات خودروسازی معطوف شد تا اشتغال محلی و تاب‌آوری اقتصادی تقویت شود.
اکنون، بیش از دو دهه بعد، بم وارد مرحله‌ای تازه از رشد فضایی و بازآفرینی معماری شده است. در قلب این توسعه، پیشنهاد ایجاد یک محور فرهنگی–توریستی–تجاری به‌عنوان ستون فقرات شهری جدید قرار دارد. با توجه به میراث هزاران‌ساله بم، طراحی پروژه احترام عمیقی به ریشه‌های معماری و هویت فرهنگی منطقه دارد و پیوندی احساسی و نمادین میان مردم و محیط ساخته‌شده ایجاد می‌کند. هندسه خطی سایت پروژه به‌طور طبیعی امکان بازتفسیر در قالب بازار سنتی ایرانی را فراهم می‌کند؛ گونه‌ای معماری که به‌شدت در حافظه فرهنگی منطقه جای گرفته است. طراحی مستقیما از بازار تاریخی کرمان – یکی از نمونه‌های شاخص این الگو – الهام می‌گیرد و هم‌زمان زبان فضایی و شکلی پروژه، عناصر ارجاعی به ارگ بم دارد و حس آشنایی و تداوم را برای کاربران تقویت می‌کند. بافت ساخته‌شده به‌طور عمدی دانه‌ریز است و سلسله‌مراتبی عادلانه را دنبال می‌کند که یادآور تحول ارگانیک بازارهای سنتی است. در پاسخ به اقلیم بسیار گرم و خشک بم – که اغلب در بیشتر سال از ۴۵ درجه سانتیگراد فراتر می‌رود – طراحی اقلیمی غیرفعال در اولویت قرار دارد. عناصری چون رواق‌های سایه‌دار، بادگیرها، تراکم بالای بافت شهری و جانمایی هوشمندانه احجام، آسایش حرارتی طبیعی را در طول روز فراهم می‌سازد.
با ادامه میراث بم به‌عنوان «شهر-باغ»، پروژه نخل‌های مقاوم به خشکی را در طراحی ادغام می‌کند تا هم پیوستگی زیرساخت سبز تضمین شود و هم به سرمایش خرداقلیم و کیفیت محیط شهری کمک کند. بخش‌هایی از ساختمان‌ها به‌طور نیمه‌مدفون در زمین قرار گرفته‌اند تا سایه گسترده‌تری ایجاد کنند و مصرف انرژی به حداقل برسد. آب‌نماهایی که به‌طور راهبردی در نزدیکی فضاهای سایه‌دار جانمایی شده‌اند، آسایش فضایی را ارتقا می‌دهند و تجربه حسی از زندگی و تجدید حیات ایجاد می‌کنند. این محور جدید شامل ترکیبی پویا از کاربری‌های فرهنگی، تجاری، مهمان‌نوازی و عمومی است. پروژه به‌مثابه یک سیستم شهری زنده و تنفس‌کننده تصور شده است – کاتالیزوری برای بازگرداندن زندگی مدنی و بازتفسیر روایت کهن بم. شهری که برای هزاران سال با سه عنصر پایدار تعریف شده است: باغ، آب و سایه.
جهت دسترسی به پروژه های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “