- خانه
- معرفی پروژه
- پروژه های داخلی
- خانه آگنج – دفتر معماری وارتا


















خانهی آگنج رو به آبشار، داستان بوجود آوردن ریتم و آهنگ در بستری ناهماهنگ و شلوغ بود، داستان طراحی یک خانه برای یک خانواده معاصر اما با ساختار سنتی، در محیطی که نوسازیهای نامناسب هویت خانه را به فراموشی سپرده است. خانهی آجری آگنج در زمینی شیبدار به مساحت 900 مترمربع در همجواری با آبشار شهر استهبان قرار دارد. در بافت و راسته موجود با دانههای بیهویت بسیاری که هیچگونه هویتی از لحاظ شهری و معماری نداشتند مواجه بودیم. هویت گم شدهی معماری استهبان را در لایههای تاریخی معدود باقی مانده در جدارههای خسته شهر جستجو کردیم تا قبای ساختمان خود کنیم. از دیر باز مبنای ظاهری این شهر با پوششی چون آجر رفاقتی جدا ناشدنی داشته است.
موضوع اصلی در پی پاسخ به مسالهی دخیل کردن راز و رمزهای نهفته تاریخی برای بازگو کردن روایتی نو بود و از سویی یافتن راه حلی برای چگونگی ارتباط مستقیم / غیرمستقیم فضای خانه با معبر، محیط آبشار و پارک عمومی و شلوغ بود. در ابتدا یک تودهی آجری یکپارچه را بر روی توپوگرافی سایت لحاظ کردیم که مفاهیم بررسی شده پروژه به روش کاستن بروز کنند. حجم را بر سطح قرار دادیم و مسیر عبور ( کوچه ) را از زیر توده ی خود موازی مسیر آبشار و به سمت باغ عبور داریم. این کوچه داخلی خط اتصال بیرون به درون را شکل داد و مسیری برای دسترسیها به بخشهای خصوصی و عمومی شکل گرفت. در طراحی حجم اصلی خانه در صدد بوجود آمدن ارتباطی ظریف میان درون گرایی و برون گرایی بودیم. هستهی خود را به لحاظ کارکرد به تقسیمی چون صلب و نیمهصلب – شفاف و نیمهشفاف تبدیل کردیم. تودهی تقسیم شدهی خود را به آجر زدودیم، آجری که در هر مکان به فراخور موقعیت و شکل هندسی ساختمان شکلی نو به خود گرفت.
ایجاد فضاهای شاهنشین در مجاورت فضای سبز و رو به آبشار وترکیب با فضاهای نیمهباز در سطوح مختلف و مرتبط با هم دلیل بوجود آوردن مناظره داخلی و برقراری ارتباط فضایی غیر مستقیم با آبشار از جمله اتفاقات مراحل طراحی بود. چرخش تراس و حائل شده بر ساختمان نقطهی عطف این خانه برای ما بود، به نوعی تجربهی حضور در میانهی آبشار و آسمان را برای ساکنین امکان پذیر کرد، فضایی خصوصی و بدون مشرف با وجود حظی بصری از محیط پیرامون خود. با چرخاندن بازشوها به سمت چشم اندازی سبزتر و در ضلع شرقی رو به آبشار امکان ایجاد بهره بردن از جریان زندگی متکی بر اصواتی چون صدای طبیعت و آب را فراهم کردیم و مجددا ارتباطی ظریف میان درون و برون بوجود آمد و مولد زندگیای دوباره شد و در نهایت تبدیل به نمایی قابل لمس برای مخاطبین در عین قرار گیری در میان بافت آشفتهی این محور شد. برای داشتن خانه، بنایی در تعامل و گفتگو با بافت، جهت دستیابی به نیازهای خود و حفظ تناسبات در رفاقت با بستر، جهت ایجاد تعلق خاطر و تجمیع خاطرات تاریخی شهر طراحی کردیم.
جهت دسترسی به پروژه های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “