معمار: PMA, Plasma Studio

سال: 2019

مساحت: 6500 متر مربع

شهر: شی‌آن

کشور: چین

توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

پارک اکولوژیکی شی‌آن بخشی از پارک بوم‌شناختی (اکولوژیکی) واقع در ناحیه رودخانه چونگ‌وِن جینگ در محدوده ناحیه جدید شی‌شیان است. این پروژه شامل یک رستوران اکولوژیکی و یک هتل طراحی‌شده (Design Hotel) است.
بر اساس یکپارچگی طراحی و سازگاری با محیط پیرامون، ما معماری و منظر را در هم تنیده‌ایم؛ به‌گونه‌ای که پیچش فضایی و تبدیل متقابل میان معماری و منظر به مفهوم اصلی طراحی بدل شده است.
برای دستیابی به این رابطه هم‌زیستانه، ما رخداد معماری را به‌مثابه تمرکز یا تشدید لحظاتی گوناگون درون پارک در نظر گرفته‌ایم.

بنابراین طراحی از میل به ساختن و گفت‌وگویی میان منظر و معماری‌اش برانگیخته شده است. این هویت، برخلاف تکیه بر تصویرسازی نمادین یا آیکونیک، بیان خود را در جای‌گیری دقیق در سایت می‌یابد؛ با امتداد مرزهای خود روی زمین، پیوندی درهم‌بافته میان بنا و منظر از طریق گذارهای کشیده – هم در بُعد فضایی و هم عملکردی – ایجاد می‌کند و به این ترتیب، زمینه را بازتعریف کرده و محیطی نو پدید می‌آورد.

از دیدگاه مورفولوژیک، ساختمان از توپوگرافی شمالی رشد می‌کند و به بدنه‌ای موج‌دار و سیال تبدیل می‌شود که در میانه‌ی مسیر خود منشعب شده و شکافی برای ورود نور طبیعی و افت حجمی چشمگیر در میدان ورودی ایجاد می‌کند.
در سمت جنوبی، بنا بر روی تپه‌ای مصنوعی با ارتفاع بیشتر قرار گرفته است، و این وضعیت امکان ایجاد مجموعه‌ای از فضاهای داخلی همچون زمین بازی کودکان و گلخانه را فراهم می‌سازد که در تعامل با شیب‌های موجود از طریق سطوح مایل شکل گرفته‌اند؛ در میان آن‌ها، رمپ دسترسی اصلی به طبقه‌ی بالا جای دارد.

با وارد کردن بخشی از زمین به فضای داخلی، «تپه‌ی درون‌ساختمانی» به نقطه‌ی کانونی طراحی بدل شده است. مطابق با مسیر حرکتی پنهان در زیر این تپه، مراجعان می‌توانند از مسیر زیرزمینی وارد فضای داخلی شوند و در حین بازدید از پارک، تجربه‌ای اکتشافی داشته باشند. پس از عبور از مسیر نیمه‌زیرزمینی، فضا ناگهان گشوده‌تر می‌شود و سپس به فضای فعالیت‌های داخلی هدایت می‌گردد.

هتل طراحی‌شده در سمت شمالی رستوران قرار گرفته است و چیدمان آن به‌صورت چرخشی آینه‌ای نسبت به رستوران است. برخلاف رستوران اکولوژیکی، بلوک‌های پیوسته‌ی هتل از نمای بیرونی باز می‌شوند تا بالکن‌های باز اتاق‌ها را شکل دهند. افزون بر این، انحنای بام به‌صورت طبیعی به شکل مثلث‌های زیگزاگی درآمده که از پیچش قوی‌تر حجم بنا ناشی می‌شود.

از منظر دیاگرام طراحی، ساختمان همچون قوسی بزرگ است که دو سر آن در پایین‌ترین ارتفاع (۰٫۰۰+ متر) و نقطه‌ی میانی در بالاترین ارتفاع (۴٫۸۰+ متر) قرار دارد. توزیع فضایی سه‌بعدی بنا به حرکت مارپیچی صعودی شباهت دارد که از طریق غشایی تحقق یافته است؛ غشایی که نه‌تنها ناحیه‌ی درونی قوس را می‌پوشاند، بلکه غنای پلاستیکی و پویایی حجمی دیاگرام را تقویت می‌کند.

در سمت شمالی، پنج منحنی در ارتفاعات گوناگون امتداد یافته‌اند که همچون ادامه‌ی طبیعی زمین تا بام عمل می‌کنند و با ایجاد خطوط و فرورفتگی‌ها، خود به ویژگی‌های توپوگرافیک بدل می‌شوند. در سمت جنوبی، در نقطه‌ی مقابل، دو منحنی کنترلی بام به‌صورت چشمگیری پایین آمده و به زمین می‌رسند؛ در این‌جا فضای سبز از بخش زیرین جاری می‌شود و ماهیت اکولوژیکی پروژه را بازتاب می‌دهد.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.