معمار: Conrad Gargett, Lyons

سال: 2014

مساحت: 115000 متر مربع

شهر: بریزبن

کشور: استرالیا

عکاس: Dianna Snape 

توضیحات پروژه ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

دفتر معماری و طراحی شهری لیونز (Lyons) در ملبورن به همراه معماران بریزبن، کنراد گارگت (Conrad Gargett)، پروژه‌ی ساخت بیمارستان جدید کودکان لیدی سیلِنتو را در شهر بریزبن، استرالیا به پایان رسانده‌اند. این بیمارستان یک مرکز تخصصی آموزشی در حوزهٔ کودکان است که خدمات درمانی سطح عالی (tertiary و quaternary) را به بیماران سراسر ایالت کوئینزلند ارائه می‌دهد. بیمارستان با ۱۲ طبقه و زیربنای ۹۵,۰۰۰ مترمربع، یکی از مهم‌ترین الحاقات شهری جدید در محدودهٔ ساوت‌بنک (Southbank) بریزبن به شمار می‌آید.

نمای رنگارنگ و درخشان بنا، که از رنگ‌های سبز و بنفش گل کاغذی‌های بومی (Bougainvillea) در پارک‌های مجاور الهام گرفته است، نشان‌دهندهٔ بنایی است که برای کودکان طراحی شده است. از نظر فرم و حجم، این ساختمان الگوی متداول «پودیوم و برج» را به چالش کشیده و در عوض، یک بنای میان‌مرتبه با حجم‌های پیکره‌تراشی‌شده و بام‌های سبز محوطه‌سازی‌شده ارائه می‌دهد.

این بیمارستان علاوه بر معماری شاخص، کارایی بالایی نیز دارد و برخی از پیشرفته‌ترین امکانات تشخیصی، مداخله‌ای و درمانی جهان را در خود جای داده است.
کُربت لیون (Corbett Lyon)، مدیر طراحی پروژه در دفتر لیونز، می‌گوید:
«کار طراحی با پژوهشی دربارهٔ تبارشناسی و گونه‌شناسی بیمارستان معاصر آغاز شد. ما بیمارستان‌های دهه ۱۹۸۰ تا امروز را مطالعه کردیم و دریافتیم که این بناها عمدتاً بر مبنای عملکردی و با رویکرد پزشکی‌محور در برنامه‌ریزی شکل گرفته‌اند. پروژه کوئینزلند فرصتی بود برای به چالش کشیدن این پارادایم‌های رایج؛ فرصتی برای بازاندیشی رادیکال هم در مدل مراقبت و هم در نحوهٔ مشارکت ساختمان در شهر، به‌عنوان یک نشانهٔ مدنی و نقطهٔ مرجع برای جامعه بریزبن».

طراحی این بیمارستان بر پایهٔ رویکرد «سلامت‌زا» (salutogenic) شکل گرفته است؛ یعنی استفاده از راهبردهایی که طبق تحقیقات به‌طور مستقیم از سلامت و رفاه بیماران حمایت می‌کنند. عناصری همچون مسیر‌یابی روشن و واضح، ارتباط با فضای بیرون، دید به طبیعت، و فراهم آوردن محیطی سبز و پایدار برای بیماران و کارکنان از جمله این ویژگی‌ها هستند.

مفهوم طراحی بر ایدهٔ یک «درخت زنده» استوار است. لیونز توضیح می‌دهد: «این ایده در مراحل اولیه برنامه‌ریزی و طی مجموعه‌ای از کارگاه‌ها با کاربران و ذی‌نفعان بیمارستان توسعه یافت».
در پلان ساختمان، شبکه‌ای از فضاهای دو‌طبقه (شاخه‌ها) از دو آتریوم عمودی (تنه‌ها) در مرکز نقشه منشعب می‌شوند. این فضاهای شاخه‌ای فراتر از خطوط خیابان امتداد یافته و مجموعه‌ای از قاب‌های پرتال و بالکن‌های بیرونی را شکل می‌دهند که از آنجا کاربران می‌توانند مناظر شهر را تماشا کنند. هر شاخه به‌سوی یکی از نشانه‌های کلیدی شهر جهت‌گیری شده است: به برج‌های بلند مرکز بریزبن، به پارک‌های اطراف، به کوه‌های دوردست و به رودخانه بریزبن. این فضاهای شاخه‌ای همچنین واسطه‌ای برای پیوند داخل و خارج هستند و نور طبیعی را به ساختمان وارد می‌کنند.

فضاهای عمودی و افقی این فرم درختی، سیستم اصلی گردش عمومی در بیمارستان را تشکیل می‌دهند. این سیستم همچون یک نقشه ذهنی برای بنا عمل می‌کند و نشانه‌های شهری قاب‌شده در نمای بیرونی، ابزاری برای جهت‌یابی درون ساختمان محسوب می‌شوند.

هنر دوبعدی و سه‌بعدی به‌طور گسترده در سراسر بیمارستان به کار رفته است تا رفاه بیماران را ارتقا دهد و برای کودکان سرگرمی و توجه‌برانداز فراهم آورد. گروهی از طوطی‌های رنگی در فضای آتریوم مرکزی حضور دارند و تصاویر پروانه‌ها، سوسک‌ها و حشرات بر پانل‌های چوبی پوشانندهٔ فضاهای عمومی چاپ شده‌اند.

رنگ‌های استفاده‌شده در نمای بیرونی و فضای داخلی بنا از چشم‌انداز طبیعی کوئینزلند برگرفته شده‌اند. این پالت شامل تُن‌های خنثی و ملایم نواحی دورافتاده کوئینزلند، همراه با رنگ‌های زنده پرندگان کمیاب، پروانه‌های جنگل‌های بارانی و پوشش گیاهی بومی ایالت است.

دسترسی به فضای سبز از عناصر کلیدی طراحی است. باغ‌های بام، دیوارهای سبز، حیاط‌های محصور سبز و چشم‌انداز به پارک‌های اطراف همگی بخشی از محیط درمانگر بیمارستان را تشکیل می‌دهند. بام‌های سبز در طبقات بالایی توسط بیماران، خانواده‌ها و کارکنان برای فعالیت‌های آرام یا فعال استفاده می‌شوند و همچنین بخشی از برنامه‌های توان‌بخشی بیمارستان را تشکیل می‌دهند.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.