منو
منو
گروه غذایی فمیلی یکی از معتبرترین نام‌های عرضه‌ی محصولات خوراکی در اهواز است. این گروه که پس از افتتاح موفق دو شعبه رستوران و کافه در سال‌های گذشته، برای توسعه‌ی خدمات خود به دنبال تاسیس شعبه‌ی جدیدی بود که با ایده‌ای نو به ارائه‌ی طیف گسترده‌ای از خدمات به صورت «بیرون‌بر» بپردازد. اگرچه در ابتدا مرزبندی این خدمات چندان مشخص نبود ولی با مصاحبه‌‌ای عمیق با کارفرما مشخص شد که محصولات مورد نظر را-بر اساس ماهیت، نحوه‌ی آماده‌سازی، نحوه‌ی عرضه- می‌توان در چهار گروه طبقه‌بندی نمود. پس از آن با توجه به عملکرد «بیرون‌بر» مجموعه، جزئیات گرافیک و بسته‌بندی محصولات اهمیت یافت. در تعامل با ایده‌های گرافیکی به مرور ایده‌هایی برای گسترش رنگ‌ها از بسته‌بندی به فضا مطرح شد. پس از آن با تعامل با گرافیست تصمیم بر آن شد که رنگ‌ها بیشترین مرزبندی را با یکدیگر داشته باشند تا از طریق تفیکیک رنگ بتوان تنوع خدمات در یک کل واحد را به مخاطبان اعلام نمود. بنابراین مفهوم این چنین از «بسته‌بندی» به «معماری داخلی» سرایت نمود: فضایی تفیکیک‌شده با چهار رنگ آبی، سبز، زرد و قرمز. در این حالت از طریق رنگ مفاهیم «فضا» و «خدمات» با یکدیگر گره می‌خورند و کلیت جدیدی به نام «فضا-خدمات» پدید می‌آورند که در ذهن مخاطب بازی‌های رنگی میان فضا و خدمات را می‌تواند شکل دهد.
در مواجهه با بستر پروژه، انتظامی «دوتایی» در ابعاد مختلف فضا آشکارا خودنمایی می‌نمود. این جوهره‌ی دوتایی در محور طول ناشی از سازه‌ی ساختمان است که برای دو دهانه‌ی تجاری طرح‌ریزی شده بود. چنانکه علاوه بر سازه و امتدادهای سازه‌ای آن، از تاسیسات-وجود دو تابلو برق-و ورودی‌ها-دو در اتوماتیک-نشانگر این موضوع هستند. همچنین در عرض (عمق) سایت نیز به دلیل وجود تراس یک دوتایی دیگر به وجود آمده است: فضایی مرتفع، با دسترسی به نور و منظر و فضایی با ارتفاع کمتر و با دسترسی به نور غیرمستقیم و دور از منظر. در محور ارتفاع نیز به دلیل وجود صفحه‌ی تراس و تیرهای سازه‌ی بنا این محور را به یک دوتایی تقسیم نموده‌اند. این تقسیمات دوتایی گویی احجامی فضایی و با ابعادی تقریبا برابر در فضا ایجاد نموده‌اند. در طرح کاربری پیشین عدم توجه به این انتظام فضایی، فضا را دارای آشفتگی بصری نموده بود. در فرایند طراحی ابتدا انتظام درونی بنا آورده شد، پس از آن اضافه شدن جداکننده‌ها و سنتز آن با ایده‌های برگرفته از خواسته‌های کارفرما نمایش داده شد. در مرحله‌ی بعدی برای مفاهیم و کانسپت‌های ابتدایی نخستین فرم‌ها تصور شدند. نخست آنکه با ایجاد چهار بخش درون بنا عملا با عدول از ایده‌های «پلان آزاد» به دوران پیش از آن بازگشت می‌نماییم. همین موضوع بهانه‌ای بود برای اندیشیدن به حرکت‌های پی در پی که از اتاقی به اتاق دیگر در معماری سنتی صورت می‌گرفت. در این زمان بود که فرم اتاق‌های ایرانی که با مدولی از «سه‌دری» به «پنج‌دری» و… بر حسب نیاز و شرایط تغییر می‌نمودند. پس در نگاه طراح هرکدام از بخش‌ها یک «اتاق» هستند که با هم یک کلیت «چهاراتاقی» را پدید می‌آورند که انتزاعی رنگی از اتاق‌های ایرانی است.
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “