منو
منو
در دو دهه گذشته، به علت افزایش آلودگی‌های زیست‌محیطی، تکانش‌های اجتماعی و اقتصادی و هجمه ی کار و دغدغه‌های حرفه‌ای در خصوصی‌ترین لحظات زندگی شهری، تمایل شهروندان به گریزهای موقت از کلان‌شهرها (که به مثابه دفترکار تمام‌وقت عمل می¬کنند) افزایش یافته و ایجاد فضای فراغت برای “خود” به یک ارزش بدل شده است.
در پاسخ به این نیاز سرعت ویلاسازی در شهرستان‌ها و روستاهای اطراف تهران نیز روبه فزونی گذاشته و مهاجرت گسترده شهرنشینان به این مناطق، موجب توسع مرز شهرنشینی و بروز مشکلات مشابه در حواشی نیز گشته است. در مواجهه با این چالش موضوع فضاسازی به واسطه هنر معماری و ساخت به عنوان راه برون‌رفتی از این وضعیت برجسته گشته؛ چنانچه پروژه پرسهگاه در پاسخ به نیاز گریز کارفرما از ازدحام معمول زندگی تعریف شده است.
پرسهگاه همان‌طور که از نامش نمایان است فرمی‌ست که در دیالوگ با محتوای “خروج از مسیر معمول”، “کشف خرده‌فضاهای دنج” و “تداعی حس فراغت فلانور (پرسه¬زن)” تعریف شده است. از این رو، فضاهای آستانه‌ای مانند پلکان، استخر معلق طبقه دوم، ورودی‌ها و زمین بازی که با لکه‌های آبی رنگ در پروژه ظاهر شده‌اند، اهمیت ویژه‌ای در آن دارند. فضاهایی که حرکت و زندگی روزمره در آنها به تعلیق درآمده وبه تبعش امکان مواجهه انسان با خودش را فراهم می‌کنند. این تجربه‌های حسی متفاوت برای کاربران همچون شکافی در فضای روزمره‌اند که بر ادراک و تعامل آنها با خود و زندگی شخصیشان تاثیر می‌گذارند.
از شاخصه‌های دیگر پرسهگاه پرهیز از تعدد استفاده از متریال با هدف کمینه‌گرایی و ایجاد ارزش¬افزوده مهندسی در اجرای طرح بوده است. پروژه با به کارگیری حداقل رنگ‌ها، اشکال و بافت‌ها، به دور از خودنمایی و به جای کنجکاوی در فرم‌های متنوع به کندوکاو در فضاهای متنوع می‌پردازد.
در این پروژه “محرمیت” نیز از ملزومات آرامش کاربر قلمداد می‌شود. درهمین راستا، پلکان روی نما که هم رابط فضاهای مختلف است هم وارد فضای خصوصی کاربران نمی‌شود، برای دسترسی سرایدار و نیروهای خدماتی به بخش‌های مختلف پروژه طراحی شده است. از نمونه‌های دیگر حفظ محرمیت در پرسهگاه، بردن استخر به ترازی بالاتر و طراحی المان‌های چوبی نمای شمالی برای حفظ حریم ساکنین از معرض دید دیگران است. پروژه توأمان حفظ محرمیت و عدم ایجاد دید از بیرون به درون، منظرهایی را به فضاهای گوناگون اطراف و درون برقرار کرده است.
– استفاده از سیستم هوشمند BMS در تمام ساختمان و فضای سبز جهت صرفه‌جویی در مصرف انرژی آب، برق و گاز
– استفاده از سیستم چگالشی جهت صرفه‌جویی در مصرف گاز شهری
– استفاده هوشمند از آبیاری محوطه جهت صرفه‌جویی در مصرف آب
– استفاده از منبع نوری واحد در هر فضا با دما و طیف نوری متغیر جهت صرفه‌جویی در مصرف برق
– استفاده از ورق فلزی به مثابه متریال قالب‌بندی، آب‌بندی و نازک‌کاری استخر بدون نیاز به مصالح ماسونری
– امکان دسترسی سرویس کار و سرایدار به پشت بام بدون استفاده از آسانسور و ورود به فضاهای داخلی و خصوصی ساختمان
– طراحی و ساخت المان چوبی در نمای شمالی جهت محرمیت فضای تراس و اتاق خواب توأمان حفظ نورگیری طبیعی و جریان هوا
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “