معمار: KWK PROMES

سال: 2024

مساحت: 3601 متر مربع

شهر: اُستراوا

کشور: جمهوری چک

عکاس: Juliusz Sokołowski, Jakub Certowicz, Jan Antos, Dita Eibenova, Martin Polak, Dominika Goralska

توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

با نجات یک ساختمان تاریخی و تبدیل آن به یک گالری هنری، راه‌حلی ارائه دادیم که هنر را دموکراتیک‌تر می‌کند. به لطف دیوارهای چرخان، هنر به روشی غیرمعمول از داخل ساختمان خارج می‌شود. فضای اطراف گالری که قبلاً آلوده بود را به یک پارک هنری با تنوع زیستی برای منفعت ساکنان تبدیل کردیم.

آغاز و ایده:
این پروژه نتیجه یک مسابقه بین‌المللی برای تبدیل یک کشتارگاه قدیمی و خراب در شهر اوستراوا در جمهوری چک به گالری هنری معاصر پلاتو است. دیوارهای کشتارگاه خراب و در بسیاری از نقاط با سوراخ‌های بزرگ آسیب دیده بودند. آجرهای سیاه شده گواهی بر تاریخ صنعتی شهر بودند. ما این نواقص را همانطور که بودند پذیرفتیم و لایه‌ای دیگر به تاریخ ساختمان که تحت حفاظت قرار داشت، اضافه کردیم.

اجازه داشتیم که شخصیت آجرهای آلوده و پنجره‌ها را حفظ کنیم و بازشوهای دیوارها را با مواد معاصر پر کنیم در حالی که تزیینات قدیمی دیوارهای آجر را حفظ کردیم. همچنین از اصل بازسازی تمام اجزای غیروجد از میکروبتن استفاده کردیم تا بخشی از کشتارگاه که با شروع ساخت ناپدید شده بود، بازسازی شود.

ایده اصلی پروژه:
بر حفظ کارکرد بازشوها به‌عنوان راه‌های ارتباطی که ساختمان را به شهر متصل می‌کند، متمرکز بود. از این رو ایده‌ای که بازشوها بتوانند بچرخند و سالن‌های نمایشگاه را مستقیماً به فضای بیرون باز کنند، شکل گرفت. این امکان به هنرمندان و کیوریتورها فرصت‌های نمایشگاهی جدیدی داده و اجازه می‌دهد هنر به طور واقعی به فضای اطراف ساختمان «خروج کند». تحرک باعث شده که فرهنگ به طور گسترده‌تری دموکراتیک‌تر و در دسترس‌تر برای مخاطبان جدید قرار گیرد.

ما نه تنها در نجات ساختمان کشتارگاه قدیمی دخالت داشتیم بلکه در طراحی فضای خارجی آن نیز دخیل شدیم، حتی اگر این کار جزء مسئولیت‌های ما نبود. در ابتدا، ما سطحی سنگفرش شده را برای فعالیت‌های هنری تصور می‌کردیم، اما با آشنایی بیشتر با اوستراوا، متوجه شدیم که این مکان بیشتر به فضای سبز جذاب برای ساکنان نیاز دارد. خاک آلوده آنجا احیا شد و به یک پارک با تنوع زیستی تبدیل شد که کف‌های نفوذپذیر به آب، چمنزارهای گل‌دار و حوضچه‌های ذخیره‌سازی آب را در بر دارد. چیدمان فضای سبز به موقعیت ساختمان‌هایی که قبلاً از کشتارگاه پشتیبانی می‌کردند، اشاره دارد و محصولات خوراکی داخل گالری، تکمیل‌کننده تبدیل این سایت است. فضایی فراگیر ایجاد شده که نه تنها به هنر، بلکه به مسائل محیطی نیز حساسیت دارد.

زندگی پارک یک فرآیند است که در طول سال‌ها برنامه‌ریزی شده و به نوعی در شرایط خود ادامه دارد. اگرچه بر ظاهر نهایی آن تأثیر نداریم، اما در آنچه که در اینجا اتفاق افتاده است، ارزش زیادی می‌بینیم. جامعه‌ای از مردم در اطراف گالری شکل گرفته‌اند که به طور فعال در فرآیند ایجاد آن شرکت می‌کنند و ما متوجه شدیم که با دادن میدان به دیگران، تعهد واقعی حاصل می‌شود. استریل بودن معمولی اینجا با زیبایی‌شناسی جذاب جایگزین شده است، جایی که فرآیند و مشارکت اهمیت اصلی دارند. این موضوع همچنین شامل فضای داخلی گالری است که عمدتاً زندگی خود را دارد و این عملکرد الیت‌گرایانه را به چیزی بیشتر دموکراتیک تبدیل می‌کند.

ساختار:
ماده اصلی ساختمان در اصل آجر بود (که ساختمان از آن ساخته شده بود). آجرهای خراب بیشتر با آجرهای بازیابی‌شده از بخش فروریخته ساختمان جایگزین شده‌اند. شیشه‌کاری جدید دارای چاپ سرامیکی است که باعث می‌شود نور در گالری‌ها کم‌رنگ و مات به نظر برسد. فضای داخلی کشتارگاه به‌خاطر اهداف بهداشتی با آهک سفید شده بود، بنابراین اتاق‌های نمایشگاه با گچ آهک سفید بر روی عایق تخته معدنی پوشیده شده‌اند.

آجرکاری آلوده داخل ساختمان در آتریوم سابق که پس از پوشش سقف، به پل ارتباطی میان تمام فضاهای گالری تبدیل شد، قابل مشاهده است. سقف‌های چوبی که با پوشش قیر تیره پوشیده شده بودند خراب شده‌اند و با سازه‌های فولادی پوشیده از غشای رنگ روشن جایگزین شده‌اند. به این ترتیب، سقف‌ها کمتر گرما می‌گیرند و اثر جزیره گرمایی ایجاد نمی‌کنند. رنگ این سقف‌ها به میکروبتنی که از آن تمامی عناصر جدید و بازسازی‌شده ساخته شده‌اند، اشاره دارد. مهم‌ترین این‌ها شش دیوار چرخان هستند که دو تا از آن‌ها ورودی‌های ساختمان هستند و بقیه گالری‌ها را به اطراف متصل می‌کنند. هنگامی که بسته هستند، دیوارها به یک گسترش از فضای نمایشگاهی تبدیل می‌شوند.

حفظ تزیینات یک راه‌حل بسیار عملی بود، زیرا این امکان را فراهم کرد که دروازه‌ها با ضخامت‌های مختلف دیوارهای آجر تطبیق یابند. با وجود اندازه‌های قابل توجه آن‌ها، وقتی بسته هستند، یک مهر و موم کامل ایجاد می‌کنند و نگهداری مکانیزم‌های پنهان در زیر زمین ساده است و فقط سالی یکبار نیاز به سرویس دارند. برج، مکانی برای نصب‌هایی بود که به عملیات کشتارگاه مرتبط بودند. ما هدف اصلی آن را حفظ کرده‌ایم تا اجزای نصب‌شده با نمای تاریخی و سقف‌های صاف ساختمان تداخل نداشته باشند.

پایان‌نامه:
در طول بازسازی، گالری پلاتو به طور موقت در ساختمان همجوار باهاوس – یک فروشگاه لوازم خانگی سابق مستقر بود. با ترک این ساختمان، سوالی پیش می‌آید که آینده آن چگونه خواهد بود و چگونه باید با چنین ساختمان‌هایی برخورد کرد. ما تصمیم گرفتیم که برای این فضا به همان روشی که برای فضای اطراف کشتارگاه قدیمی جنگیدیم، مبارزه کنیم. به همین دلیل ما شروع به یک فرآیند طولانی مشابه آنچه که سال‌ها پیش برای نجات ساختمان‌های کشتارگاه نوسازی‌شده آغاز کردیم، کردیم.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.