توضیحات پروژه 

مجموعه تاریخی سعدالسلطنه از جمله آثار تاریخی شهرستان قزوین از بناهای آجری مربوط به دوره قاجاریه می باشد. پروژه ما در داخل یکی از سراهای این مجموعه به نام نگارالسلطنه قرار داشت. بنا شامل فضای مرمت شده توسط همین مشاور بود که از طرف سازمان میراث فرهنگی قزوین به فضای مختص تجمعات و نمایشگاه های عمومی اختصاص داده شده بود. با تغییر کاربری تصمیم بر این بود تا این فضا به پژوهشکده هنر و موسیقی ایران تبدیل شود.

زیربنای محل پروژه حدود ۲۷۰ متر مربع و شامل ۴ دهانه از حیاط مرکزی سرای نگار السلطنه بود. پروژه از تاریخ بهمن ۱۳۹۲ شروع شده و هم زمان با طراحی اولیه کارهای اجرایی نیز انجام می گرفت. در نهایت پروژه در تاریخ اردیبهشت ۱۳۹۳ به اتمام رسید و آماده تحویل گردید. همانطور که اشاره شد مرمت پروژه توسط همین مشاور انجام گرفته بود و لذا کلیه قسمت هایی که به لحاظ سازه ای نیاز به تقویت داشت در همان مرحله مرمت پروژه انجام گرفته بود. سیستم تهویه نیز به اسپیلیت سقفی که در محل نورگیرهای سقف جانمایی شدند مجهز گردیده بود.

در بررسی های اولیه به این نتیجه رسیدیم که کمترین دخل و تصرف را در بنای سنتی داشته باشیم، با اضافه کردن عناصرالحاقی با رویکرد پست مدرن، شخصیت فضایی پروژه را تعریف کنیم و در ادامه، تقابل دوگانه ای نظیر سنتی/ پست مدرن، نظم/ بی نظمی، نو/ قدیمی، زبر/ صیقلی موجب شکل گیری کانسپت پروژه شد. عناصر الحاقی از خط و خطوط بدنه های بنای سنتی شروع به فرم گرفتن کرده و با برش خوردن، تا خوردن و خم شدن به فرم مطلوب درآمده و در جای خود آرام می گیرند.

پژوهشکده فضایی آرام و ملایم به منظور انجام تحقیق و بررسی موسیقی و اعتلای این هنر می باشد. به همین منظور عناصر الحاقی به رنگ سفید در آمدند. فرم ها به گونه ای طراحی شدند که گویی خطوط احجام در فضا به صورت آزاد و معلق به رقص در آمده و در یک نقطه ثابت قرار گرفته اند. در داخل فضای کلاس، تنوری از زمان مرمت بنا احیا شده بود و ما هم تنور را حفظ کردیم با این تفاوت که روی سطح آن شیشه ای قرار دادیم و با ترکیب لوور های افقی و نورپردازی سعی کردیم آنرا به تابلویی روی کف زمین تبدیل کنیم. این تنور از انجا که محل پخت سفال بود کف آنرا با سفال های شکسته پوشاندیم تا یادی از گذشته های دور در داخل این فضا حفظ شود.

در نورپرداری پروژه از ایده خطوط و نت های موسیقی استفاده کردیم به طوری که کابل ها نمایانگر خطوط نت و هریک از چراغ ها نمایانگر نت موسیقی می باشند. در این میان در فضای سالن اجتماعات چراغ ها بر اساس سمفونی شماره پنج بتهوون جانمایی شده اند. در حین اجرای پروژه در حیاط مجاور شاخه های خشکیده درختان را هرس می کردند. چند شاخه را برداشته و به عنوان یادبودی از درختان کهنسال در قسمت ورودی پروژه آویزان کردیم تا از ین پس این شاخه ها نقش دیگری را ایفا نمایند. با پخش موسیقی در فضای پژوهشکده ارتعاشات صوتی باعث به رقص در آمدن شاخه ها شده، گویی شاخه های بیجان، جان دوباره گرفته اند.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.