معمار: IF (Integrated Field)

سال: 2019

مساحت: 6000 متر مربع

شهر: ساموت ساکون

کشور: تایلند

عکاس: Ketsiree Wongwan

توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

فلسفه‌ی طراحی: بازی یعنی درمان
مفهوم کلیدی: «بُعد کودکانه»

بیمارستان‌ها از آن دسته فضاهایی هستند که بیشتر مردم ترجیح می‌دهند تا حد امکان از آن‌ها دوری کنند. در سال‌های اخیر، شاهد تلاش روزافزون مراکز درمانی برای خلق محیطی خوشایندتر و دوستانه‌تر بوده‌ایم؛ برخی از این فضاها تا جایی پیش رفته‌اند که از نظر معماری و طراحی داخلی، شباهت زیادی به مراکز خرید یا هتل‌های سطح بالا پیدا کرده‌اند.

اگر چنین محیط‌هایی بتوانند تجربه‌ی حضور در بیمارستان را برای ما بزرگ‌ترها قابل‌تحمل‌تر کنند، پس تکلیف تجربه‌ی کودکان چه می‌شود؟

برای کودکان، مفاهیمی مانند تجمل و لوکس‌بودن، نمی‌توانند تسکینی برای درد، ترس از آمپول یا طعم تلخ دارو باشند. از همین‌رو، ما در جستجوی عناصری بودیم که بتوانند در طول فرایند درمان، شادی را به آن‌ها هدیه دهند. از نگاه کودکانه، آنچه به‌طور غریزی برای هر کودکی جذاب است، “بازی و سرگرمی” است. فرقی نمی‌کند کودک اهل کجاست یا چه پیشینه‌ای دارد، در نهایت همه‌ی کودکان به‌دنبال لحظات شاد و بازی‌محور هستند.

به‌کارگیری عنصر «سرگرمی» به‌عنوان اصل کلیدی طراحی، چالشی جدی به‌شمار می‌رود، چرا که باید از زاویه دید کودکانه به طراحی نگاه کرد (که متأسفانه در ما بزرگ‌ترها کمتر باقی مانده) و در عین حال به خود یادآور شد که قرار است بیمارستانی را به فضایی شاد تبدیل کنیم. این شیوه‌ی تفکر منجر شد به طراحی بیمارستانی که در بدو ورود، یک سرسره‌ی عظیم در میانه‌ی تالار ورودی نصب شده است (تصور کنید کودکی که با ترس به سمت بیمارستان می‌رود، این سرسره می‌تواند به‌راحتی جلوی اشک ریختنش را بگیرد).
فضای انتظار هر کلینیک به‌صورت زمین بازی طراحی شده، به‌گونه‌ای که حتی برای والدین هم به چالش تبدیل شده تا فرزندان‌شان را راضی کنند که وقت رفتن از بیمارستان رسیده! همچنین، در این پروژه، یک استخر سرپوشیده نیز پیش‌بینی شده که مجموعه‌ای از ابرهای مصنوعی در بالای آن معلق هستند.

بُعد کودکانه از طریق اشکال فیزیکی، رنگ‌ها و نمادهایی شکل گرفته که از زبانی طراحی‌شده پدید آمده‌اند؛ زبانی که مبتنی‌بر خطوط منحنیِ نرم و بدون بهره‌گیری از فرم‌های هندسیِ دقیق و متقارن است. زیبایی‌شناسی طراحی به گونه‌ای است که تداعی‌کننده‌ی خط منحنی‌ای‌ است که کودک بدون توجه به اینکه قرار است دایره‌ای کامل شود یا نه، همچنان به کشیدنش ادامه می‌دهد؛ رویکردی که نوعی حس آزادی را به تجربه‌ی کودکانه‌ی فضا می‌بخشد.

این خطوط در قالب طاق‌هایی بالای درگاه‌ها و محل‌های نشیمن اجرا شده‌اند، با ابعادی که متناسب با نسبت‌اندام کودکان طراحی شده‌اند؛ تا محیط ساخته‌شده به‌راستی با رفتارها و نیازهای فیزیکی و روانی کودکان سازگار باشد.

رنگ‌های ملایم و پاستلی، باعث تقویت قوه‌ی تخیل در کودکان می‌شود (همه‌ی ما وقتی برای نخستین بار وارد فضایی جدید در دوران کودکی می‌شویم، جهانی خیالی در ذهن خود می‌سازیم). ما باور داریم که کودکان قادر خواهند بود تا از فضاهای مختلف این بیمارستان، بسته به تخیل شخصی خود، لذت ببرند و از طریق تعامل با عناصر طراحی‌شده، تجربه‌ای منحصربه‌فرد برای خود شکل دهند.

در نزدیکی باجه‌ی داروخانه، سناریویی طراحی و اجرا شده که بخشی از چیدمان فضای انتظار را شکل می‌دهد و در عین حال کارکردی بازی‌محور دارد. این بخش از برنامه‌ریزی فضایی به گونه‌ای است که امکان تعامل میان والدین و فرزندان را فراهم می‌آورد، در حالی‌که بزرگ‌ترها نیز قادر به نظارت بر بازی کودکان در حین انتظار خواهند بود.

نورپردازی غیرمستقیم در تمام راهروهای بیمارستان به‌کار رفته تا بیماران خردسال از درخشش و شدت زیاد نور احساس ناراحتی نکنند.

در این بیمارستان، چهار نوع اتاق بستری طراحی شده که به‌جای دسته‌بندی متداول مثل معمولی، ویژه یا سوئیت، نام‌هایی دوستانه دارند: «نهنگ»، «لاک‌پشت»، «شیر» و «خرگوشِ صورتِ فلکی». هر اتاق با رنگی متفاوت طراحی شده و بالای هر تخت، صورت فلکیِ شب‌تاب نصب شده که به همراه چراغی سفارشی، هم نور استاندارد و هم روشنایی ملایم مناسب برای خواب را تأمین می‌کند.

همان‌طور که ما بزرگ‌ترها گاه از تنوع شگفت‌انگیز اسباب‌بازی‌ها یا خوراکی‌های مخصوص کودکان شگفت‌زده یا حتی اندکی حسرت‌خور می‌شویم، بیمارستان کودکان «ای.کِی.اِچ» (EKH) نگرش همگان را درباره‌ی آنچه که یک فضای بیمارستان کودکانه می‌تواند باشد، به کلی تغییر خواهد داد.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.