معمار: NAAW

سال: 2024

مساحت: 120 متر مربع

شهر: آلماتی

کشور: قزاقستان

عکاس: Damir Otegen

توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

«پاستا لا ویستا» یک رستوران کوچک ایتالیایی است و سومین شعبه از یک مجموعه در حال توسعه به‌شمار می‌رود که به‌تازگی در شهر آلماتی افتتاح شده است. مفهوم طراحی این پروژه از سبک «ممفیس» الهام گرفته؛ جریانی در طراحی که در دهه ۱۳۶۰ خورشیدی در شهر میلان شکل گرفت و با رنگ‌های درخشان و فرم‌های هندسی شاخص شناخته می‌شود. این زیبایی‌شناسی، در قالب هنر صنعت‌گران محلی، شرایط معاصر و هویت بصری برند، بازخوانی و بازآفرینی شده است.

رنگ‌های اصلی در طراحی داخلی—قرمز روشن و زیتونی—بر اساس رنگ‌های هویتی مجموعه انتخاب شده‌اند و نقش مهمی در تقویت تشخیص برند دارند. الگوهای هندسی در قالب ساختارهای ثابت، طراحی مبلمان و پوشش‌های دیواری اجرا شده‌اند تا زبان طراحی هماهنگ و منسجمی در فضا شکل بگیرد. دو فرم مستطیل کشیده و موج، به‌عنوان استعاره‌هایی از تنوع آشپزی ایتالیایی، از نظم و ساختار تا سبکی و لطافت، در سراسر فضا تکرار شده‌اند. شکل‌پردازی و ریتم، روایت بصری فضا را هدایت می‌کنند و مفهوم یک تجربه‌ آشپزی متنوع و پویا را به تصویر می‌کشند.

سازماندهی فضایی پروژه، توزیع منطقی بخش‌های عملکردی و مسیرهای حرکت را ممکن ساخته است. در عین حفظ شفافیت و پیوستگی فضایی، عملکرد هر قسمت به‌روشنی تعریف شده است. فضای ورودی، با تعریف یک گذرگاه ویژه، حس عبور به دنیای متفاوتی از غذا و طراحی را منتقل می‌کند. استفاده از دو طیف رنگ قرمز—روشن و زرشکی—بار عاطفی فضا را افزایش داده و تداعی‌گر شور و انرژی موجود در فرهنگ خوراک ایتالیایی است. در مقابل ورودی، نصب یک آینه تمام‌قد به افزایش عمق دید و گسترش بصری فضا کمک می‌کند. فضای انتظار و رختکن نیز به‌صورت یکپارچه با طراحی داخلی هماهنگ شده‌اند و خللی در نظم فضایی ایجاد نمی‌کنند.

سالن اصلی با ترکیب رنگ‌های روشن طراحی شده و رنگ‌های زنده مبلمان، که توسط طراح پروژه طراحی و به‌دست صنعت‌گران محلی ساخته شده‌اند، در آن کنتراست ایجاد می‌کنند. توجه به تولید داخلی و ساخت اجزای اختصاصی، به ویژگی ثابت در شیوه کاری این دفتر تبدیل شده است. نورپردازی تأکیدی با استفاده از چراغ‌هایی با طراحی معاصر، حس گرما و صمیمیت را به فضا افزوده است.

در فضای پروژه، اثری هنری با عنوان «سکوت» از هنرمند «رومن زاخاروف» نصب شده است. این نقاشی که از فضای بصری آثار استنلی دان‌وود و موسیقی گروهی تجربی الهام گرفته، حس آرامش و درون‌گرایی را وارد فضای پرهیجان و پررنگ رستوران می‌کند و نقطه‌ تعادلی در برابر زبان تصویری غالب پروژه ایجاد می‌نماید.

در تمام مراحل—از شکل‌گیری ایده تا نظارت مستقیم طراح بر اجرا—سطح بالایی از دقت در کار با رنگ، تضاد، فرم و مفهوم مورد نیاز بود. نتیجه‌ نهایی فضایی است که در آن بازی‌های بصری با کارکردگرایی تلفیق شده و پیوندی میان هنر ساخت‌محور محلی و طراحی معاصر اروپا برقرار گردیده است.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.