معمار: Studio Jean Verville architectes

سال: 2024

مساحت: 79 متر مربع

شهر: کبک

کشور: کانادا

عکاس: Maryse Béland, Maxime Brouillet, Antoine Michel

توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

ژان ورویل، معمار کانادایی که اکنون زمان خود را میان فعالیت حرفه‌ای و تدریس در مدرسه معماری دانشگاه لاوال در شهر کبک تقسیم می‌کند، تحت تأثیر معماری بروتالیستی (Brutalist) که با بناهایی شاخص در پایتخت ملی جلوه‌گر شده است، آزمایشگاه خلاقانه‌ی خود را در یک برج مسکونی مستقر می‌کند. این برج در دهه ۱۹۷۰ توسط معمار مارسل بیلودو (Marcel Bilodeau) طراحی شده و به‌عنوان یک مجسمه‌ی یادمانی در برابر پارک “فلات آبراهام” (Plains of Abraham) قرار گرفته است. بازآفرینی یک واحد فشرده به مساحت ۷۹ مترمربع در قالب یک تجربه‌ی معماری انجام می‌شود که فضایی با ابعاد گرافیکی را سامان می‌دهد. همانند یک سکوی دیده‌بانی که مناظری نفس‌گیر از رشته‌کوه‌های لورانسی، چشم‌انداز شهری، و رودخانه‌ی سنت لارنس را ارائه می‌دهد، فضای داخلی با رابطه‌ای تغییرناپذیر و تنگاتنگ میان شفافیت و بازتاب زنده می‌شود؛ در حالی که از طریق فاصله‌گذاری و تکثیر، واقعیت‌ها را دگرگون می‌سازد.

در ابتدا، یک پاکسازی کامل و بنیادین به‌منظور به‌روزرسانی ضروری تجویز می‌شود. بدین‌سان، با آزادسازی واحد از تمامی سیستم‌های ساخت‌وساز و تجهیزات ازکارافتاده، یک مونولیت (توده‌ی یکپارچه) از بتن خام نمایان می‌شود که دارای گشودگی‌هایی در جهت شمال و جنوب است. با بهره‌گیری از تیپ‌شناسی گذرنده (crossing typology)، مادیّت معدنی، نور طبیعی، و سیستم‌های الکترومکانیکی ضروری برای عملکرد فضای زیست‌پذیر، یک دستگاه معماری با ترکیب سری‌وار از دیوارهای شیشه‌ای کشویی شکل می‌گیرد که امکان پیکربندی‌های روان و متغیر را فراهم کرده و درک مقیاس را به چالش می‌کشد. موقعیت‌گذاری راهبردی تجهیزات خانگی، نفوذپذیری فیزیکی و بصری مداومی را حفظ کرده و فشردگی واحد را خنثی می‌سازد.

سیستم سازمان‌دهی فضایی ماژولار، این حجم فضایی را با ایجاد مرزهای متحرک تقسیم می‌کند؛ مرزهایی که با قابلیت جابجایی تجهیزات مرتبط هستند تا پاسخگوی نیازهای عملکردی و سازمانی با حفظ شفافیت بصری باشند. از طریق افزودن یا حذف، این سیستم انعطاف‌پذیر، پلان را به شش آرایش مختلف با کاربری‌های نامعین تقسیم می‌کند که تا هفت زیر‌فضای متمایز را ارائه می‌دهد. همچنین، پرده‌های انعطاف‌پذیر با پوشش فلزی، امکان ایجاد مرزهای نیمه‌شفاف یا حریم خصوصی کامل را فراهم می‌کنند.

این پروژه بر اساس استفاده‌ی منطقی از مصالح و اجزا بنا شده و هدف آن، کاهش منابع مصرفی، نوع مداخلات و هزینه‌ها است. برای کاهش ردپای کربن ناشی از مصرف انرژی برای گرمایش و سرمایش، این طرح از اینرسی حرارتی پوسته‌ی بتنی استفاده می‌کند. این پوسته، هم گرمای تابش خورشیدی زمستان را جذب می‌کند و هم سرمای شبانه‌ی تابستان را، سپس به‌آرامی آن را بازتاب می‌دهد. در عین حال، ساختار گذرنده‌ی واحد و سیستم دیوارهای کشویی ماژولار، علاوه بر ایجاد ترکیب‌های متنوع فضایی، تهویه طبیعی را نیز تسهیل کرده و راحتی گرمایی را در تابستان بهینه می‌سازد.

در تعامل با سطوح بازتابنده، شفاف و فلزی، بازتاب‌های چندگانه‌ی نور، روشنایی‌ای سینتیک (پویا) را ایجاد می‌کنند که با بازی نور و سایه، کل فضا را زنده می‌سازد. عناصر صنعتی مانند چراغ‌های باراندازهای تخلیه و مبلمان رستوران‌های تجاری، در کنار هم ترکیبی التقاطی می‌سازند که یادآور آزمایشگاه کیمیاگری است؛ جایی که واقعیت به خیال تبدیل می‌شود. شیشه‌دانه‌های متنوع، ماکت‌ها و اکتشافات گوناگون، اشیای کاربری و گیاهان، همگی بر روی قفسه‌ها در کنار یکدیگر قرار دارند، و با بازخوانی روح “کابینه‌ی شگفتی‌ها” (cabinet of curiosities)، زندگی روزمره را به شیوه‌ای بازی‌گونه به نمایش می‌گذارند.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.