توضیحات پروژه

از همان نخستین خط بر کاغذ، «موگه» فقط یک اسم نبود؛ مفهومی بود زنده، شخصی و عمیق که جان گرفت و در کالبد این خانه جاری شد. نامی برگرفته از دختر خانواده، که به جای آن‌که تنها بر سردر ویلا بنشیند، در رگ‌ و ریشه‌ی طراحی جریان یافت؛ الهام‌بخشِ هر تصمیم، هر خط، هر فضا
در دل باغ‌های چهارباغ، «ویلای موگه» با نگاهی مینیمال و رویکردی احساسی شکل گرفت؛ فرمی ساده، سفید و یک‌دست که نه بر زمین تحمیل شده، بلکه با آن وارد گفت‌وگو شده است.

قوس‌های آرام و پیوسته‌ی بنا، بازتابی هستند از نرمی حرکت و روانی فضا؛ هندسه‌ای سنجیده که مرز میان فرم و احساس را محو می‌کند. این انحناها با پرهیز از زوایای تند، مقیاسی انسانی و حسی به فضا بخشیده‌اند؛ زبانی بصری برای تعریف دید، هدایت نور، و بازتعریف ارتباط میان درون و بیرون،
سفیدی مطلق حجم، انتخابی آگاهانه بود؛ بومی خالص برای نقش بستن نور، سایه، و زندگی،
موگه خانه‌ای‌ست که از دل یک نام متولد شده و با فرم‌هایی نرم و روشن، به بیانی معمارانه از هویت، خلوص و پیوند بدل شده است.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.