- خانه
- معرفی پروژه
- پروژه های خارجی
- بیمارستان دانشگاهی کودکان زوریخ | University Children’s Hospital Zurich
معمار: Herzog & de Meuron
سال: 2022
مساحت: 46650 مترمربع
شهر: زوریخ
کشور: سوئیس
عکاس: Herzog & de Meuron
توضیحات ارائهشده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)
بیمارستان دانشگاهی کودکان زوریخ در منطقه لِنگ زوریخ، در دامنه تپهای به نام بورگهولتسلی واقع شده است. این بیمارستان در مجاورت سایر ساختمانهای بیمارستانی متعلق به دورههای مختلف قرار دارد و بزرگترین مرکز درمانی ویژه کودکان و نوجوانان در سوئیس بهشمار میآید. این مجموعه شامل دو ساختمان است: ساختمان بیمارستان مراقبتهای حاد و ساختمان ویژه آموزش و پژوهش.
بیمارستان دانشگاهی کودکان زوریخ در بخش جنوبی، شامل سازهای سهطبقه با اسکلت بتنی است که با جزئیات پیچیدهای از چوب در نما پر شده و در مناظر اطراف ادغام میشود. فضای داخلی این ساختمان عملکردی مشابه یک شهر دارد: تخصصهای پزشکی بهعنوان محلههایی با میدانها و خیابانهای ارتباطی تعریف شدهاند. در هر یک از طبقات سهگانه، یک خیابان اصلی مرکزی در امتداد حیاطهای سبزی جریان دارد که علاوه بر ایجاد جهتیابی، نور طبیعی را نیز به داخل هدایت میکند. اتاقهای بیماران در طبقه بام، به شکل کلبههایی مستقل طراحی شدهاند.
ساختمان آموزش و پژوهش بیمارستان دانشگاهی کودکان زوریخ در بخش شمالی، بهصورت استوانهای سفیدرنگ طراحی شده که دارای یک آتریوم پنجطبقه و باز در مرکز خود است. حوزههای پژوهشی در پیرامون این مرکز تعامل سازماندهی شدهاند. در زیر این فضا، سه تالار سخنرانی به همراه اتاقهای سمینار و نواحی مطالعاتی دانشجویان در توپوگرافی شیبدار سایت جای گرفتهاند. محوطهسازی وسیع پروژه شامل کاشت بیش از ۲۵۰ درخت است. همچنین، تختهسنگهایی که در طول فرآیند ساخت از دل زمین بیرون آورده شدند، در داخل و اطراف ساختمانها چیده شدهاند تا یادآور یخچالهای طبیعی دوران یخبندان باشند. “طبیعت درونی” این مجموعه جدید، برای درک فضا بهعنوان مکانی درمانگر اهمیت بنیادی دارد. هر دو ساختمان موفق به دریافت گواهینامه پلاتینی پایداری ساخت، بر اساس دستورالعملهای سختگیرانه شورای ساختمان پایدار سوئیس شدهاند.
بخش مراقبتهای حاد – بیمارستان دانشگاهی کودکان زوریخ در محلهای مسکونی با باغهای میوه واقع شده است. ساختمان در مجاورت بنای تاریخی کلینیک روانپزشکی دانشگاهی معروف به بورگهولتسلی قرار دارد. ورودی ساختمان، با دروازهای باز و بزرگ تعریف شده که درست در مقابل ورودی بنای تاریخی مربوط به سال ۱۸۶۹ قرار گرفته است. حرکت مقعر نمای ساختمان، فضای ورودی مشترکی برای هر دو مجموعه ایجاد کرده است. دروازه به حیاطی مدور با درختان منتهی میشود که مسیر ورود به ساختمان را تعریف میکند. رستوران و دسترسی به فضاهای درمانی که در زیرزمین قرار دارند و باغهای خود را دارند، در امتداد همین ورودی سامان یافتهاند. در سمت دیگر، خیابان اصلی ساختمان به بخشهای پرتردد درمانی مانند تصویربرداری تشخیصی و درمانگاه روز جراحی منتهی میشود. این محور مرکزی که در طول حیاطها گاه گسترده و گاه باریک میشود، در نهایت به بخش اورژانس ختم میگردد که از بیرون نیز قابل دسترسی است.
در مرکز طبقه دوم، خدمات مکمل در دو طرف خیابان اصلی قرار گرفتهاند، مانند مدرسه بیمارستان، داروخانه و سایر فضاهای اشتراکی. یک فضای اداری که به سمت بیرون سازماندهی شده، همچون حلقهای پیرامون این هسته مرکزی پیچیده شده و حدود ۶۰۰ ایستگاه کاری برای کارکنان پزشکی و اداری فراهم کرده است. طبقه فوقانی که آرامترین بخش ساختمان است، به کودکان و نوجوانان بستری اختصاص یافته که اقامت شبانه یا طولانیمدت دارند. هر یک از ۱۱۴ اتاق این بخش، بهصورت کلبهای چوبی با سقف مستقل طراحی شده که حریم خصوصی، دید به فضای سبز بیرون و امکان اقامت والدین در کنار کودک را فراهم میکند. در امتداد خیابان اصلی و در مجاورت این کلبهها، چهار مرکز درمانی وجود دارد که خدمات میانرشتهای به کودکان و نوجوانان ارائه میدهند.
نمای بیمارستان از ساختاری سهبعدی و باربر بتنی تشکیل شده که طبقات اول و دوم را در بر میگیرد. عمق نما و عناصر پرکننده آن که میتواند چوب، شیشه، پارچه یا پوشش گیاهی باشد، بسته به جهتگیری و نوع فعالیت داخلی تغییر میکند. در سراسر ساختمان، بهجز ستونهای بتنی و هستههای ارتباطی، از مصالح سبک استفاده شده است. این امر به بخشها امکان میدهد تا در صورت نیاز گسترش یا کاهش یابند. این ساختمان افقی با شکل متمایز خود، انعطافپذیری داخلی موردنیاز در بیمارستانها را تضمین میکند. طبقه فوقانی با اتاقهای بستری، عقبنشسته طراحی شده و زبان معماری خاص خود را دارد. این اتاقها با آرایشی پلهای و سقفهایی با شیبهای متنوع شکل گرفتهاند. فرم ابتدایی و شخصیسازیشده این کلبهها، بر یکتایی هر بیمار تأکید میکند.
ساختمان آموزش و پژوهش – فضاهای این ساختمان استوانهای و سفیدرنگ، پیرامون یک آتریوم مرکزی سازمان یافتهاند که به تعامل و همکاری میان پژوهشگران کمک میکند. یک فضای باز آموزشی در زیر این آتریوم گسترده شده و به چشمانداز طبیعی اطراف پاسخ میدهد. سه تالار سخنرانی بهصورت پلهای در شیب طبیعی زمین قرار گرفتهاند. نور روز از بیرون به درون سرازیر میشود و به لطف دیوارهای متحرک، تالارهای سخنرانی، لابی و کافه میتوانند به یک فضای بزرگ واحد تبدیل شوند. به این ترتیب، یک فضای تجمعی با صحنهای مرکزی برای رویدادهای خاص و ظرفیت ۶۷۰ نفر ایجاد میشود. گالری فوقانی دارای ایستگاههای کاری باز برای دانشجویان است. اتاقهای سمینار مجاور نیز در همین تراز، امکانات آموزش دانشگاهی را کامل میکنند.
لابراتوارهای تحقیقاتی و تشخیصی بههمراه دفاتر جانبی در پنج طبقه فوقانی دارای دیدی بدون مانع به مناظر طبیعی اطراف هستند. ایستگاههای کاری باز برای دانشجویان دکتری و کارکنان لابراتوار پیرامون آتریوم قرار گرفتهاند. از این موقعیت، امکان مشاهده چند طبقه بهطور همزمان و نیز فضای تجمعی پایین وجود دارد؛ فضایی که از طریق یک گشودگی دایرهای در سقف به آتریوم بالا متصل شده است.
ساختمان آموزش و پژوهش که در میان باغی از درختان میوه مشابه باغهای بورگهولتسلی جای گرفته، بهصورت مستقل در منظر تعبیه شده و زبانی انتزاعی و هندسی روشن دارد. بیمارستان دانشگاهی کودکان زوریخ با مصالحی محدود ساخته شده است. بالکنهای طرهای با نردههای بلند و سفید، به ساختمان حالتی همزمان سنگین و سبک میبخشند. دو مجموعه بیمارستان کودکان با وجود تفاوت و تمایز، مکمل یکدیگرند: بنای دایرهای آموزش و پژوهش که بر فراز تپه واقع شده، دید را به سمت دریاچه هدایت میکند و شکل افقی بیمارستان مراقبتهای حاد با خط آسمان منظر اطراف در هم آمیخته و دیدی به دامنههای پشتی فراهم میآورد. این بیمارستان با تمرکز بر فردیت هر بیمار طراحی شده است؛ تمرکزی که نهتنها به روند درمان، بلکه به آسایش خانوادهها و کارکنان نیز توجه دارد. ساختمان آموزش و پژوهش نیز تعامل و همکاری میان دانشمندان و دانشجویان را برجسته میسازد؛ امری که پیششرط پژوهشهای پیشرو در آینده است.
جهت دسترسی به پروژههای بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “