منو
منو
معمار: DIALOG
سال: 2006
مساحت: 1115
شهر: اوسویوس
کشور: کانادا
عکاس: Nic Lehoux Photography
توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)
مرکز فرهنگی صحرای نک‌میپ به‌عنوان پاسخی خاص و پایدار به بستر منحصربه‌فرد پروژه طراحی شده است—اقلیم بیابانی نادری که در دره جنوبی اوکاناگان، در شهر اوسویوس، استان بریتیش کلمبیای کانادا قرار دارد. این مرکز تفسیری در مجاورت بخشی از بقایای صحرای «گریت بیسین» واقع شده (تقریباً ۱۶۰۰ هکتار از این منطقه توسط گروه بومی به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده نگهداری می‌شود) و بخشی از یک طرح جامع ۲۰۰ هکتاری بزرگ‌تر است.
مرکز نک‌میپ نخستین مجموعه از مراکز فرهنگی بومی جدید در استان بریتیش کلمبیاست و بخشی از روند رو‌به‌رشد استفاده از پتانسیل‌های بیانی معماری برای انتقال گذشته‌ی غنی و آینده‌ی در حال تحول فرهنگ بومی محسوب می‌شود. دلایل عملی این رویکرد معمارانه، از رهبری استانی و تلاش‌های نخست‌وزیر در بهبود روابط با جوامع بومی—که منجر به تغییرات در فرآیند معاهده‌ها شده—و همچنین تحولات در قوانین ساخت‌وساز در اراضی رزرو بومیان ناشی می‌شود.
ساختمان دارای نمایشگاه‌های داخلی و بیرونی است که فرهنگ و تاریخ گروه بومی را جشن می‌گیرند. طراحی آن طوری انجام شده که به‌مثابه‌ی ادامه‌ای از بستر طبیعی خاص سایت عمل کند و نقش گروه بومی در مقام حافظان زمین را بازتاب دهد. منظر بیابانی از روی سقف سبز ساختمان عبور می‌کند و توسط یک دیوار خاک‌کوبی‌شده نگه داشته می‌شود. ساختمان که بخشی از آن در دل زمین فرو رفته، به‌گونه‌ای جانمایی شده که نگاه بازدیدکننده را از توسعه‌های شهری اوسویوس به‌سمت غرب منحرف کرده و با تعیین ارتفاع دیوار، دیدی لایه‌لایه از بیابان، منطقه‌ی حاشیه‌ای و کوه‌های دوردست ایجاد کند.
توالی ورود به ساختمان از پارکینگ، بازدیدکننده را از میان دیوارهای بتنی متوالی به‌سمت یک پلازای ورودی در انتهای دیوار خاک‌کوبی‌شده هدایت می‌کند. این پلازا—که محل گردآوری گروه‌های بزرگ و اطلاع‌رسانی درباره‌ی رویدادهای روزانه است—در امتداد یک دیوار بتنی کوتاه قرار دارد که منظره‌ی بیابانی اصیل را از ساختمان جدا می‌کند. در این مسیر، کانالی باریک از آب نیز بازدیدکننده را به‌سمت ورودی هدایت می‌کند و از دروازه‌ی فولادی «کورتن» عبور می‌دهد. ورود به مرکز تفسیری در میانه‌ی دیوار منحنی و ممتد انجام می‌گیرد.
در داخل، یک تئاتر و فضای نمایش «جعبه سیاه» اطلاعاتی درباره‌ی گروه بومی و رابطه‌ی تاریخی‌شان با سرزمین ارائه می‌کنند. حجم دایره‌ای‌شکل خانه‌ی گود (pit house) در مرکز فضا، تجربه‌ی گفتگو در اطراف آتش را بازآفرینی می‌کند. از اینجا، بازدیدکنندگان از طریق یک دیوار شیشه‌ای به بخش نمایشگاهی بیرونی وارد می‌شوند که شامل اطلاعاتی درباره‌ی گیاهان بومی، محل اجرای نمایش روباز و آمفی‌تئاتر، یک تی‌پی سنتی پوشیده‌شده با حصیر «تول»، یک مجسمه‌ی فیگوراتیو بزرگ و فضای نمایش پژوهش در زمینه‌ی مارها است. این بخش همچنین نقطه‌ی آغاز مسیرهای پیاده‌روی ۵۰ کیلومتری در دل بیابان به‌صورت راهنما‌دار یا مستقل است. در امتداد این مسیرها، غرفه‌های تفسیری کوچک، خانه‌های گود بازسازی‌شده و مجسمه‌های مفهومی قرار دارند.
مرکز فرهنگی نک‌میپ در یکی از چشمگیرترین و در عین حال در معرض خطرترین مناظر طبیعی کانادا واقع شده است. این اقلیم بیابانی نادر، شمالی‌ترین بخش از صحرای بزرگ آمریکاست که تا صحرای سونورا در مکزیک امتداد دارد. این قطعه زمین بزرگ‌ترین بخش دست‌نخورده‌ی این زیست‌بوم منحصربه‌فرد در کاناداست و متعلق به گروه بومی اوسویوس است. این گروه بخشی از ملت بزرگ‌تر اوکاناگان محسوب می‌شود که قلمروی آن تا ایالات متحده ادامه دارد.
نگاه عمیق پروژه به پایداری از شکنندگی این بستر طبیعی نشئت گرفته و بازتاب‌دهنده‌ی ارزش‌های بنیادین و تاریخ این گروه است. اقلیم سخت منطقه، طراحی پایدار را به چالشی خاص تبدیل کرده است: تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های سرد و خشک با میانگین دمای بین ۱۸- تا ۳۳+ درجه، که در روزهای تابستانی حتی به ۴۰+ درجه نیز می‌رسد.
مکان‌یابی و جهت‌گیری ساختمان نخستین گام‌های استراتژیک در مسیر طراحی پایدار بوده‌اند: ساختار نیمه‌مدفون، نوسانات دمایی را کاهش می‌دهد و جهت‌گیری آن، عملکرد خورشیدی غیرفعال را بهینه می‌کند؛ با حداقل بازشو در ضلع‌های جنوبی و غربی.
از دیگر ویژگی‌های طراحی پایدار پروژه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
ویژگی‌های مکانیکی:
پژوهش در زمینه گونه‌های در حال انقراض:
مدیریت دقیق مصرف آب:
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “