منو
منو
شهر ایلام در ایران یکی از نادرترین شهرهایی است که بدون توجه به فضاهای باز، اکثر ساختمان های آن با پوشش ۱۰۰ درصدی و تراکم بالا ساخته شده است.
شکل گیری شهر و ارزش هایی که مردم آن دارند باعث ایجاد فضایی نامتجانس شده است. بنابراین، این پروژه به جای انتخاب بین آنها، با هدف پذیرش تنش بین گفتگوی شی گرا و رویکرد میدان گرا است. این پروژه یک خارجی است که به دنبال تصدیق و انتقال ایده معماری غالب خود و تأثیرگذاری بر شخصیت شهر است.
این پروژه از یک آپارتمان خانوادگی تشکیل شده است و تمرکز ما بر ایجاد فضاهای نیمه باز، فعال سازی آنها و اطمینان از حفظ حریم خصوصی در درونی ترین قسمت های میکروفضا بود. هر یک از این ریزفضاها به عنوان زیستگاهی عمل می کنند که با خود و سایر ریزفضاهای داخل ساختمان در ارتباط هستند.
برای رفع نگرانی های ذکر شده، دو محفظه ابداع کردیم تا فضاهای باز بتوانند نقش فعال و قابل سکونت خود را بین این محوطه ها ایفا کنند. این پروژه قابلیت های زیر را برای رفع این نگرانی ها ارائه می دهد:
۱-قابلیت پوشش فیزیکی بخش هایی از فضاهای باز برای فرار از رصد بافت متراکم.
۲- استفاده از تئوری خطای حسی سایه برای کاهش تمرکز بر زمینه و در عوض اولویت بندی فضاهای داخلی، به ما این امکان را می دهد که پنجره های بزرگ را با حداقل نیاز برای پوشاندن آنها ترکیب کنیم.
۳- فضاهای باز همچنین با هدف تغییر الگوهای رفتاری ساکنان در طول روز، تشویق آنها به گذراندن وقت در این مناطق به جای فضاهای داخلی است. علاوه بر این، از دیدگاه لذت‌گرایانه، این به کاهش بارهای سرمایش و گرمایش کمک می‌کند (توجه به نظریه پایداری لذت‌گرای قابل توجه است).
۴- با کنترل شدت نور خورشید و بادهای زمستانی می توان بارهای سرمایشی و گرمایشی را کاهش داد.
توضیح مهم: قبل از تحویل پروژه به معماران، یک درخت واقع در محل پروژه قطع شد. در پاسخ به این اقدام، معماران تنه درخت را به عنوان نمادی در پروژه گنجاندند تا از حذف درخت انتقاد کنند.
جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.
” تمامی حقوق مادی و معنوی محتوا متعلق به پایگاه خبری جهان معماری می باشد “