معمار: لویی کان

سال: 1974

شهر: احمدآباد 

کشور: هند

عکاسان: Dave Morris, Courtesy of Wikimedia Commons

توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

در حالی که لویی کان در حال طراحی ساختمان مجلس ملی در بنگلادش در سال 1962 بود، یک معمار هندی تحسین‌کننده به نام بالکریشنا دُشی از او خواست تا طراحی پردیس 60 هکتاری مؤسسه مدیریت هند در احمدآباد، هند را انجام دهد. مشابه پروژه‌اش در بنگلادش، او با فرهنگی روبرو بود که به شدت به سنت‌ها علاقه داشت و همچنین با اقلیم خشک و بیابانی مواجه بود.

برای کان، طراحی موسسه مدیریت هند بیشتر از برنامه‌ریزی فضایی مؤثر برای کلاس‌ها بود؛ او شروع به پرسش از طراحی زیرساخت آموزشی کرد که در آن کلاس درس تنها مرحله اول یادگیری برای دانش‌آموزان بود.

در سال 1961، گروهی از صنعتگران آینده‌نگر با همکاری دانشکده کسب‌وکار هاروارد تصمیم به ایجاد یک مدرسه جدید با تمرکز بر پیشرفت حرفه‌های خاص برای توسعه صنعت هند گرفتند. هدف اصلی آنها ایجاد یک مدرسه تفکر جدید بود که نوعی تدریس به سبک غربی را به دانش‌آموزان ارائه دهد که به آنها اجازه می‌داد در مباحثات و بحث‌های کلاسی شرکت کنند، در مقایسه با سبک سنتی که در آن دانش‌آموزان تمام روز در کلاس‌های سخنرانی می‌نشستند.

این بالکریشنا دُشی بود که باور داشت لویی کان قادر خواهد بود مدرسه‌ای جدید و مدرن برای بهترین و درخشان‌ترین افراد هند تصور کند. نگاه کنجکاو و حتی انتقادی کان به روش‌های سیستم آموزشی تأثیر زیادی بر طراحی او گذاشت تا دیگر صرفاً کلاس درس را به عنوان مرکز تفکر علمی نبینند. کلاس درس فقط محل رسمی شروع یادگیری بود؛ راهروها و پلازای کان تبدیل به مراکز جدیدی برای یادگیری شدند.

بازنگری مفهومی در شیوه آموزشی باعث شد که مدرسه به مؤسسه‌ای تبدیل شود که در آن آموزش یک تلاش همکاری‌محور و میان‌رشته‌ای بود که در داخل و خارج از کلاس درس رخ می‌داد.

در بسیاری از جنبه‌ها، کان به همان شیوه‌ای که در طراحی ساختمان مجلس ملی در بنگلادش پیش رفته بود، تکنیک‌های مشابهی را در مؤسسه مدیریت هند به کار برد، به طوری که مواد محلی (آجر و بتن) را به کار گرفت و استخراج‌های هندسی بزرگ از نما را به عنوان ادای احترام به معماری سنتی هند به کار برد. روش کان در ترکیب معماری مدرن و سنت هندی در معماری‌ای که تنها برای مؤسسه مدیریت هند قابل استفاده بود، به وضوح مشاهده می‌شود.

حذف‌های بزرگ نما الگوهای انتزاعی‌ای را از فرهنگ هند نشان می‌دهند که به گونه‌ای قرار گرفته بودند که به عنوان چاه‌های نور و سیستم‌های خنک‌کننده طبیعی عمل کنند و از فضای داخلی در برابر اقلیم سخت بیابانی هند محافظت کنند. حتی اگر نماهای هندسی و منفذدار به عنوان فیلترهایی برای نور خورشید و تهویه عمل می‌کنند، این منفذپذیری به ایجاد فضاهای جدید برای تجمع دانش‌آموزان و اعضای هیئت‌علمی منجر شد.

در نهایت، بازنگری کان از اصول سنتی سیستم آموزشی هند و همکاری با گروهی از صنعتگران بلندپرواز، باعث ایجاد یکی از معتبرترین، تأثیرگذارترین و برجسته‌ترین مدارس کسب‌وکار در جهان شد. متأسفانه، کان نتوانست طراحی خود را به اتمام برساند، زیرا در سال 1974 در نیویورک درگذشت، قبل از اینکه پروژه تمام شود. با این حال، هیچ شکی نیست که طراحی او به طور کامل روش معماری مدرن را در پیوند با فرهنگ هر جامعه دگرگون کرده است.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.