معمار: Antoni Gaudí

سال: 1912

شهر: بارسلونا

کشور: اسپانیا

عکاسان: Samuel Ludwig, Usuario de Flickr: jacqueline.poggi, Gideon Jones

توضیحات ارائه‌شده توسط معماران: (متن ترجمه شده از انگلیسی)

قصر کازا میلا، با نمای موجی‌شکل و سقف مجسمه‌سازی سوررئالیستی‌اش، بیشتر از آنکه مصنوعی به نظر برسد، ارگانیک به نظر می‌رسد، انگار که مستقیماً از دل زمین تراشیده شده است. این ساختمان که به نام “لا پدرا” (معدن) نیز شناخته می‌شود، از جنبش مدرنستا الهام گرفته است که نسخه‌ای از هنر نو در اسپانیا بود.

این بنا در سال 1912 برای روزر سگیمون و پِره میلا ساخته شد و به 9 طبقه تقسیم می‌شود: زیرزمین، طبقه همکف، نیم‌طبقه، طبقه اصلی، چهار طبقه فوقانی و زیرشیروانی. طبقه همکف به عنوان گاراژ عمل می‌کرد، نیم‌طبقه ورودی بود، طبقه اصلی محل زندگی خانواده میلا و طبقات بالایی برای اجاره بودند. ساختمان دو حیاط داخلی را در بر می‌گیرد که باعث شکل‌گیری طرحی به شکل عدد هشت در نقشه می‌شود. در سقف آن، تراس معروف مجسمه‌سازی قرار دارد. این بخش به طور عملی دارای نورگیر، پله‌های اضطراری، فن‌ها و دودکش‌هاست، اما پوشش هر یک از این عملکردها کیفیتی مجسمه‌سازی به خود گرفته که جزئی از خود ساختمان شده است.

از نظر ساختاری، ساختمان بین ساختار و پوسته تقسیم می‌شود. نمای سنگی هیچ عملکرد باربری ندارد. تیرهای فولادی با همان انحنا وزن نمای ساختمان را با اتصال به ساختار تحمل می‌کنند. این موضوع به گودی اجازه داد تا نمای ساختمان را بدون محدودیت‌های سازه‌ای طراحی کند و در نهایت امکان تصور نمایی با انحنای مداوم را برای او فراهم کرد. ساختار نگهدارنده سقف نیز به هندسه ارگانیک اجازه می‌دهد. این ساختار از 270 قوس پارابولیک آجر با ارتفاع‌های مختلف تشکیل شده است که ساختاری شبیه به دنده‌ها ایجاد کرده و تپه‌ای متنوع بالای آن پدید می‌آید.

از نظر شکلی، نمای ساختمان را می‌توان به سه بخش تقسیم کرد: نمای خیابان، که طبقه همکف را در بر می‌گیرد؛ نمای اصلی که شامل طبقات اصلی و فوقانی است؛ و ساختار سقف که شامل زیرشیروانی است و از باغ سقفی پشتیبانی می‌کند. این بخش از بلوک‌های سنگ آهک ساخته شده و انحنای نمای اصلی کیفیتی سنگین و بافت‌دار از ارگانیک بودن دارد. بالای آن توده‌ای منحنی قرار دارد که بر روی آن مجسمه‌های سوررئالیستی انسان‌وار قرار گرفته‌اند. حضور آن‌ها به دینامیک تقریباً جریان‌گونه زیبایی‌شناسی ساختمان افزوده است.

کاخ میلا که در نهایت یک ساختمان بحث‌برانگیز بود، سهم زیادی در جنبش مدرنستا و مدرنیسم به‌طور کلی داشت. این بنا مرزهای شکلی را از نظر راست‌خطی به چالش کشید و از آنجا که گودی عمدتاً از فرم‌های طبیعی و ارگانیک برای شکل‌دهی ساختمان الهام گرفته بود، تأثیر زیادی در ایجاد شیوه‌های بیومیمیکری داشت. گودی یک نابغه در ساختار و فرم بود و کاخ میلا گواهی بر این امر است.

جهت دسترسی به پروژه‌های بیشتر به این صفحه از سایت مراجعه کنید.